We kunnen……..

 Als het goed is dan is alles in kannen en duikflessen. Als nu het verkeer en daarmee ook het ‘rijd weer’ een beetje meezitten dan zitten we ook op tijd in het vliegtuig.

In ieder geval is een ieder mooi op tijd. Linda heeft haar Paul gedropt en Erwin zou Pinkel, Marleen en natuurlijk Yvon meenemen. Ron en Matthea wonen om de hoek en zijn er ook met de snack-car. Even alles inladen, afscheid nemen van Linda en we kunnen.

Onderweg valt er heel wat water en dat is aan het verkeer te merken. Het was rijden in een rijtje. Geen pretje maar we hebben geen keuze. Bovendien is het vooruit zicht goed.

Na de nodige uurtjes sturen is Frankfurt in zicht en zo ook het vliegveld. We zien op het nippertje dat we moeten afslaan. Ron heeft dat net gemist. Niet veel later staan we allemaal op het vliegveld en zijn beide auto’s leeg. Ron en 32 brengen de auto’s weg. De rest gaat alvast op zoek om zo snel mogelijk onze tassen af te geven.

Loket 490 van Lufthansa blijkt de plek te zijn om snel en makkelijk van je bagage af te komen als je met een groep reist. Dus op naar ‘490’. Het gaat redelijk vlot. Toch nog wat twijfel over de accu-packs. Waar ik al bang voor was is dat ze het op het vliegveld zelf eigenlijk ook niet weten. Maar goed, ik ga vast naar buiten om 32 en Ron op te pikken. En al vrij snel is de groep weer bij elkaar.

Nu nog even door de paspoortcontrole en handbagagecontrole. De paspoortcontrole gaat snel. Daarna gaat het weer wat minder. Die accu-packs, ademautomaten, bottomtimers en kompassen vinden ze maar een raar idee. Na mijn hele back-pack te hebben uitgepakt kan ook ik erdoor. De rest van de kudde heeft ook alles weer ingepakt en aangetrokken.

We lopen naar onze gate om daar met de bus naar ons vliegtuig te worden gebracht. Ook dit verloopt goed. Het regent nog steeds behoorlijk buiten en er staat een straf briesje. Het vliegtuig zit zeker niet vol en er ontstaat dan ook een kleine stoelen dans als we eenmaal ‘air-borne’ zijn.

En voor je het weet spreken ze in een keer Spaans tegen je. De vlucht is goed verlopen. Nu we eenmaal in Cancun zijn kan ons duik avontuur bijna beginnen……

De bagage rolt van de Mexicaanse transportband en we lopen naar de uitgang voor de controle. De meeste krijgen een ‘groen licht’ behalve Jet. Die is de klos en het koffer moet dus echt open. Nadat we dit hebben gehad op naar de auto’s.

We gaan met een transfer richting opstap plaats. Hier herken ik de echte Mexicaan weer. Alles rustig, niet druk maken. Hier geen creditcard imprinter maar een wasco-krijtje en een stuk papier.

De auto’s moeten nog, deels, klaar gemaakt worden. Als het eenmaal loopt gaat het toch nog vrij snel. Ik vraag even de kortste weg naar Tulum en we kunnen.

Ik ben toch blij met mijn GPS en route beschrijving die ik nog gemaakt heb met behulp van  Google-maps. De wegen zijn precies wat ik verwacht had en wat ik ook herken van mijn werk verleden in Mexico. Ik ben ‘auto 1’ en zo volgen er nog 3. Het lijkt wel of we vooraf de GUE-EDGE hebben gedaan voordat we zijn gaan rijden zo soepel verloopt de rit. Het is uiteindelijk toch wat langer rijden dan ik had verwacht. We rijden Tulum binnen en overal brand nog licht. Als we er dan bijna zijn maak ik toch nog een kleine navigatie fout, hier had ik rechts gemoeten…… We draaien onze auto’s en niet veel later staan we voor de poort bij ons verblijf voor de komende twee weken.

Het is inmiddels rond 00:00hr als we er zijn. We krijgen onze appartementen toe gewezen en een korte uitleg. PuffD wordt door 32 en Yvon naar zijn hotel gebracht. Morgen om 10:00hr hebben we beneden afgesproken.

Dagboek…

Als ik door het dagboek heen blader heb ik wel erg veel tekst. Om het een en ander een beetje leesbaar te houden beperk ik me tot de locaties waar we gedoken hebben.

We hebben uiteindelijk nog meer duiktrips op de agenda staan, waar er al een paar van zijn geweest, en ook daar wil ik korte verslagen van doen. Maar dan moet ik daar wel de tijd voor hebben.

 16nov2016 / Carwash

Dit wordt ons doel vandaag: Carwash. Voor vertrek krijgen we van Lanny nog een korte briefing over algemene zaken rondom het grotduiken in Mexico. Na deze duidelijke briefing krijgen we gelijk uitgelegd waar de mainline moet starten. Na uitleg is die volgens Lanny nog steeds lastig te vinden.

Wat iedere dag weer terug komt is het ophalen van onze duikflessen. Als deze zijn gecontroleerd op druk en mengsel dan kunnen ze, na gelabeld te zijn, de auto’s in. Met drie man is dat zo gedaan. Wel iedere keer even ‘onze’ flessen uit de batterij flessen halen.

We rijden op de ‘Avenida Tulum’ in noordelijke richting. Bij het tweede stoplicht gaan we links af richting Coba. Aan deze weg liggen al heel wat grotten die we kunnen beduiken. Zo ook Carwash.

Na het betalen van de fee, MX$200 per man, rijden we de auto’s naar de omkleed banken; goed geregeld door de lokale bevolking.

We besluiten om eerst even te gaan kijken bij het water en te genieten van het weer. We hebben de tijd omdat we maar één duik maken deze dag. Het wordt een check duik om te kijken of alles lekker zit en of we genoeg balast bij hebben.

Na onze GUE EDGE gaan we te water. We zullen, zo blijkt later, steeds in dezelfde volgorde duiken. Ik zal duiker één zijn en dus de duiker die navigeert en de reel en/of spools legt. Pinkel is de laatste en deco-captain. Ron zal wisselend wel of juist niet filmen.

Zoals Lanny al zei is de mainline niet makkelijk te vinden, echter we hebben hem wel gevonden en maken een leuke ontspannende duik. De eerste indrukken zijn heel goed en een ieder is onder de indruk.

Het is nogal een verschil met de koude duikjes in Duitsland, dik onderpak, dikke handschoenen, dikke cap, enz. Dit duikt wel héél makkelijk.

Eerst onze flessen bij ProTec terug brengen en ons uit laten leggen hoe hun logboek werkt. We rijden voldaan terug naar huis. Daar aangekomen is het spullen spoelen, pak op hangen en de lampen aan de laders. Ook dit ritueel zal de komende twee weken zich herhalen.

17nov2016 / Carwash

Vandaag weer Carwash. We willen via Crystel Palace naar Room of Tears. Hiervoor moeten we een ‘hidden jump’ maken die naar Crystel Palace leidt. Claire waarschuwde ons al dat de jump lastig te zien is. Na de GUE EDGE eerst de mainline vinden en de reel hier aan vast zetten. Nadat de persoonlijke cookies zijn gezet zwemmen we Lukes Hope voorbij. Nu moeten we de jump kunnen zien……niks. We zwemmen dus door, echt een straf is dit niet. Na de turn pressure draaien we om. Ik concentreer me op de locatie waar de jump zou moeten zijn maar zie hem ook nu niet. Hij is wel erg ‘hidden’ zal ik maar zeggen. We halen onze markers van de lijn die we hebben gelegd en laten de reel achter. Dit scheelt ons tijd bij de tweede duik.

Duik twee die dag verloopt ongeveer hetzelfde. Weer vinden we de jump niet. We zwemmen door naar Cell Block en kunnen nu niet verder.

We besluiten iets meer informatie in te winnen thuis om toch de jump te kunnen maken.

18nov2016 / Zacil-Ha & de jump……

We hebben Matthew om hulp gevraagd. Mat is een Engelsman die in Mexico woont en TDI trainingen verzorgt.

Mat adviseert ons te rijden naar Zacil-Ha. Als we hier te water gaan zwemmen we Carwash bij Lukes Hope naar binnen. Tot in details krijgen we te horen waar de ‘hiden jump’ moet liggen. En…….we vinden hem. De jump doet zijn naam eer aan en is niet te zien vanaf de mainline. Ik zet een arrow, cookie en maak een spool vast op mijn arrow. De jump gaat door een relatief krappe gang naar binnen waar ik de spool op de mainline zet onder een hoek van 90º. Mijn team volgt en we zwemmen door tot de volgende T. Hier gaan we ‘Lotus Room’ binnen. Helaas bereiken we onze turn pressure en we moeten terug.

Duik twee deze dag nemen we dezelfde route. Terug bij Lukes Hope verlengen we onze duik om de turn pressure opnieuw te berekenen en door te zwemmen.

19nov2016 / Sistema Camilo

Sistema Camilo of te wel Santa Cruz. Ook zo handig dat de systemen vaak twee of meer namen hebben……

Hier hebben we wel een kaart van maar niet een heel duidelijke. Het is dan ook lastig om een strak plan te trekken. Deze grot is weer heel anders dan we tot nu toe gezien hebben en ruimer dan hij in eerste instantie doet vermoeden. Vandaag duiken we hier ook twee keer.

We verwachten hier een lunch te kunnen gebruiken omdat er een grote ‘cantina’ aanwezig is. Helaas is de kok ziek, hebben wij weer. 32 en Pinkel die gaan voor ons de lunch buiten de deur halen. Overigens geen straf heerlijk dat mogen ze nog een keer doen.

Inmiddels zijn ook onze vrouwen hier om even te zwemmen. Omdat ook zij op een ‘cantina’ hadden gerekend zaten ze zonder eten. Die hebben toen bij een tankstation wat eten gehaald. Uiteindelijk had dus een ieder toch een vol buikje.

Duik twee maken we ook weer hier. Na onze stopjes op 12,9 en 6meter verlaten we via de trap het water.

Morgen zal een rust dag worden. Het plan voor overmorgen is Ponderosa.

21nov2016 / Ponderosa

Ook wel Temple of Doom of Esqueleto genaamd.

Als het om de omgeving gaat is dit de minste van de grotten tot nu toe. Onder water is het echter weer een plaatje. We ervaren voor het eerst het fenomeen ‘halocline’. Een grens laag tussen zout en zoet water.

We springen het water in en groeperen hier. Na de jump naar Madonna Passage gemaakt te hebben vervolgen we onze weg.

Bij de T houden we links aan. Als we terug in de cavern zone komen is het druk. Er worden hier veel ‘toertjes’ gemaakt. We horen thuis bij Claire dat het hiermee ook eens goed fout is gegaan.

Deze avond hebben we een BBQ die is georganiseerd door Lanny en Claire voor de grotduikers die ze kennen. Het is een zwoele avond met meer dan voldoende eten. Niet al te laat naar bed omdat morgen toch weer een duik dag is……

22nov2016 / Nohoch Nah Chich

Nohoch Nah Chich staat vandaag op het programma. Deze ligt aan de weg naar Can Cun. Met behulp van een kaart en mijn GPS rijdt ik er naar toe, de rest volgt. Zoals vaker met grotduiken staat niet alles overduidelijk aangegeven en dat heeft ook zijn charme. Even twijfelen we of deze onverharde weg wel juist is….Na 3km hobbelen zie ik een bord met Rancho San Felipe en weet meteen dat we goed zitten.

Een geweldige stek die er mooi verzorgd uit ziet. Later die dag blijkt ook wel waarom. Het is er erg toeristisch. Veel mensen komen hier snorkelen en ik voel met een beetje een goudvis die in zijn kommetje bekeken wordt……

Erg jammer dat ze een kaart hebben hangen van Sac Actun. We trekken ons hier niets van aan en maken ons op voor de duik. Eerst alles opbouwen en naar ‘beneden’ dragen. De GUE EDGE doen we ergens in de schaduw met een fles water in de hand. We komen tot de achtste arrow en we beëindigen de duik. De gemiddelde diepte is niet meer dan 5meter.

Vanmiddag maken we duik twee ook hier. Dit zal Paul zijn laatste duik zijn. Wederom een mooie duik. Na een duiktijd van 120 minuten is het duiken voor Paul deze vakantie tot een einde gekomen.

Morgen hebben we een rust dag en gaan als groep naar Coba.

24nov2016 / Nohoch Nah Chich

Vandaag gaat Paul terug naar Nederland. 32 en Yvon brengen hem weg en maken hier een dagje uit van. Ook de rest van de groep maakt er een relax dagje van.

Ron en ondergetekende doen dat samen op hun manier: duiken dus. We regelen bij Claire voor ieder twee stages Cft80 met ademautomaten. We duiken dus per man met doubles en twee stages. Verder hebben we de nodige spools meegenomen. We blijven in de vertrouwde volgorde duiken; ik duiker één en Ron duiker twee.

We eindigen in ‘Diner Hole’. Hier komen de wortels door de aarde heen en hangen in het water. Er bevindt zich een ‘air pocket’. Het geheel ziet er indrukwekkend uit. Na 194 minuten steken we onze koppies weer boven water…..heerlijk.

Als we thuis komen zijn we de eerste. Niet veel later volgt de rest. We nemen de dag door en beseffen dat het avontuur waar we zo lang naar hebben uitgekeken snel zijn einde nadert.

Vanavond eten we bij La Coqueta, eten ziet er goed uit en zo ook de bediening…….

25nov2016 / Sac Actun

Sac Actun of te wel Grand Cenote staat vandaag op de planning. Marleen zal hier een cavern-toer doen met Claire.

Ze blijkt niet de enige, wat een drukte.

Overigens wel de eerste locatie waar ze wel willen weten of en hoe we gebrevetteerd zijn.

Hiervan is onderwater gelukkig niet veel te merken.

We willen richting Cavernas de Los Colmillos om zo een eerste indruk te krijgen. Een beproefde methode die we altijd hanteren. Eerst de grot verkennen en dan de details bekijken.

De tweede duik willen we doen naar de jump die leidt naar Cuzan Nah. Die hebben we de eerste duik niet gezien. Met behulp van een locale gids kregen we de details te horen. Nico deelde graag zijn kennis en dat heeft ons geholpen.

Uiteindelijk weer twee mooie duiken voor ons ‘grot-duik-rugzakje’.

27nov2016 / Zacil-Ha

Gisteren nog een rustdagje gehad en vandaag laatste duikje van de vakantie. Na overleg besluiten we terug te gaan naar Zacil-Ha.

Ron en ik duiken ieder met doubles en 2 stages Cft80. 32 en Pinkel duiken met ons mee tot hun turn pressure wordt bereikt; we duiken dus op ¼ gas regel. Voor Ron en mij de gelegenheid om onze duik wat te verlengen. Dat laatste lukt aardig: 162minuten.

Maar voordat we er in liggen moeten we nog even een swifel van een manometer vervangen. Die lekt en moet worden vervangen. Na de lekkage te hebben opgelost kunnen we te water. Via Crystal Palace zwemmen we door tot Dreamland. 32 en Pinkel hebben ons al verlaten omdat zij alleen met doubles duiken.

Als Ron en ik onze jump opruimen droppen we gelijk een stage. We gaan rechts naar Adriana’s room om tot Cell Block te komen. Ook wij moeten nu terug. Wederom een geweldige ervaring en tevens onze laatste voor deze vakantie.

Slot:

Uiteindelijk vliegt deze trip aan ons voorbij. Voor we het weten staan we met koffers of backpack weer bij het vliegveld.

Onze terug reis verliep voorspoedig zelfs de autorit terug naar Mill verliep heel vlot. Ondertussen zijn er door de diverse grotduikers alweer duiken in Duitsland gemaakt en is Lot/Frankrijk alweer in de agenda gezet.

Door de weersomstandigheden in Nederland zijn er zelfs een paar ijsduiken gemaakt die op de ‘grotduik’ manier worden uitgevoerd.