Source de la Douix aug2018:

Ik had beloofd om nog een verslag te maken van onze trip naar Pozo Azul en Lot. Helaas is dat er door omstandigheden niet van gekomen. Inmiddels heb ik wat meer tijd en dus een stukje over een trip van augustus.

Source de la Douix ligt in ‘Noord Frankrijk’ maar toch nog even een 7 uur sturen van ons landelijk gelegen Mill. We zijn gevraagd door wat grotduikers uit het westen van het land om hier een weekend mee te gaan. En omdat het om duiken in een grot gaat was er al snel een ‘ja we willen’. We gaan met een kleine groep. Vooraf moeten we ons nog wel aanmelden maar dat wordt voor ons deze keer geregeld, zo ook het slaapverblijf.

Voorafgaande aan de reis:

We hebben tijdens onze trip naar Pozo onderweg wat ‘probleempjes’ gehad met de snack-car. De kans dat die nog in operationele toestand wordt aangetroffen is klein. Probleempje met de remmen is uiteindelijk de nekslag geworden. We zijn in ieder geval veilig thuis gekomen en dat is het meest belangrijke. Ron heeft nog een kar achter de hand en die moet even opgehaald worden. En het moet gezegd: een mooi karretje.

Het vullen van de flessen valt deze keer wel mee omdat er nog redelijk wat vol staat. Per duiker nemen we mee:

• 2 stuks D12/EAN32
• 3 stuks cft80/EAN32

Verder gaan er 2 stuks cfr40/100% mee. Waarschijnlijk is het een overkill maar beter te veel dan te weinig duikgas. Donderdag voor vertrek is alles bij Ron en die laadt de auto verder af voor het vertrek van vrijdag.

De reis:

Ron pikt me op om 05:45hr en inmiddels is ook Jeroen dan in Mill. We pakken de laatste dingen in de auto en we kunnen. Ruimte hebben we genoeg met dit span. Dit ondanks dat we ook wat eten mee moeten nemen voor het verblijf. We hebben een appartement en moeten dus zelf voor het ontbijt zorgen. De navigatie leidt ons via de A73 en al spoedig zitten we bij onze zuiderburen; dit is gelijk te merken; de weg wordt er niet beter op. Dan besluit de navigatie om ons de ‘korte route’ te geven dwars door allerlei dorpen heen.

Ik hoor dit achteraf pas omdat ik een studie aan het volgen ben hoe de binnen kant van mijn ogen er eigenlijk uit ziet. Heb mijn slaap even nodig en neem die dan ook.Uiteindelijk verloopt alles goed en we hebben onderweg contact met Tom en Martin. Rond 13:30hr, schat ik, komen we aan in La Douix. Aan ‘Rue de la Douix’ vinden we een ruime parkeer plaats met een parkje aan de rand van het plaatsje. Tom en Martin zijn er al en we groeten elkaar snel om dan ook gelijk ‘to the point’ te komen. Omdat het onze eerste keer is worden we bij gepraat over het wel en wee van dit kleine stelsel.

De duiken:

Zoals gezegd is het stelsel niet echt groot, maar ‘size doesn’t matter’ geldt ook hier. We tuigen onze dubbels op en duiken tevens met een stage cft80. Allen met een duikgas EAN32. De maximale diepte zou een 17 meter moeten zijn en de lengte ongeveer 220 meter.

We duiken in twee teams. Wij, Ron/Jeroen/Frank doen onze GUE-EDGE deels aan wal en de ‘E’ van equipement samen met de safety-drill vinden plaats in het water. Het is uitkijken dat we hier niet gelijk de ‘diepte’ in glijden. Een aantal mensen kijkt een beetje verbaast als we met volle bepakking het water in lopen en hebben dan ook waarschijnlijk géén idee van wat we gaan doen en/of mee gaan maken. We duiken hier allemaal de eerste keer dus weten niet tot in details wat we tegen gaan komen. Alles wat we weten is ‘van horen zeggen’. Ik zelf zal duiker 1 zijn en de navigatie/reel-werk op me nemen, Ron krijgt tijd/diepte en Jeroen zal deco-captain zijn. Van deco zal niet veel sprake zijn anders dan de ‘minimum-deco’.

De duik is een ‘mooie dans’ onder water. Het is allemaal erg gevarieerd en indrukwekkend, zeker voor een klein stelsel als dit. De main-line bestaat uit een geplastificeerde staal draad waar onze markers maar net om heen passen. We hadden al wat beeld materiaal gezien waar duikers bungy gebruikte om de markers te zetten en waren in die zin dus wel voorbereid; echt nodig is het niet zo blijkt het achteraf. De markers passen er net om heen.

Zo af en toe is het kruip door sluip door en dan om de hoek wordt de grot breder. Als je denkt aan het einde te zijn wacht je een kleine verassing. Op twee punten kun je omhoog naar een ondieper deel. Deze blijken, later, op hetzelfde punt uit te komen. Het lijkt hier wel een ‘verkeers knooppunt’. Er zijn twee gangen die omhoog lopen en eindigen in een ‘droge ruimte’. Omdat we niet weten of de gas kwaliteit hier goed is houden we, zoals getraind,  de ademautomaten in de mond. Helaas moeten we dan ook bemerken dat er toch weer ‘grappen makers’ zijn die het nodig vinden hun naam in de rots van de wand te kerven…….

Na de duik is het omkleden en tijd voor een klein versnapering. De auto wordt in het centrum neer gezet en we ploffen op een terrasje neer. Eten doen we bij de buren wat ons uiteindelijk goed laat smaken. Ons huis voor die nacht is op loop afstand en voldoet precies waar we het voor nodig hebben: een bed en een douche. We gaan allen te bed en vallen in een wel verdiende slaap.

Op zaterdag morgen zijn we allen redelijk op tijd wakker en hebben wel weer trek in een duik. We hebben niet veel haast en na de rituelen van de ochtend gaan we op pad. De duiken van de zaterdag zijn niet veel anders dan die van vrijdag. We doen bij de tweede duik een poging om wat te filmen en zijn dan ook benieuwd of hier iets moois uitkomt. Na de tweede duik wordt alles weer klaar gemaakt voor de reis.

Dit is zeker nog een de moeite waard om een weekend naar toe te rijden, en dat zal er zeker nog van komen. We weten nu in ieder geval waar we moeten zijn.

Wel dit was hem dan weer voor deze trip. We zijn inmiddels bezig om het rooster voor de winter in orde te maken.