jan2021 De planning is……..leeg:
2021 wordt langzaam aan wakker en de wereld is nog steeds in de greep van Covid. De gedachte ‘dat het maar een griepje is’ leeft bij bijna niemand meer. Nederland zit op slot net zoals veel andere landen.
Wel blijven we praten over ‘als we dadelijk weer kunnen dan………’ en dan komt de realiteit weer snel terug, voorlopig gaan we nergens naar toe. Later in het jaar, als maart bijna ten einde is, gloort er enigszins wat hoop. We volgen de veranderingen op de voet en blijven lekker onze duikjes maken, uiteraard op gepaste afstand, kleine vaste groepjes, enz….Niemand heeft behoefte om geïnfecteerd te raken.
Van vele zijn de vakanties naar het buitenland geannuleerd en verruild voor een vakantie in Nederland, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk,…..als we maar met de auto snel weer thuis kunnen zijn voor als een land ‘op slot’ gaat.
In juni 2021 gaat er dan toch een kleine groep naar Felicitas. Duitsland is weer open en als we gevaccineerd zijn dan kunnen we in ieder geval ‘vrij reizen’.
Na deze trip naar Duitsland komt dan toch de hoop dat Frankrijk dit jaar in oktober ook moet gaan lukken……Het vaccineren is in volle gang, de besmettingen lopen achteruit net als de ziekenhuis opnames. De bal begint te rollen zal ik maar zeggen.
Oktober2021 Frankrijk we komen er aan:
De plannen worden gemaakt en het team telt 6 man. Helaas heeft Paul moeten besluiten om toch niet mee te gaan, maar wij mochten wel gaan van hem. En dat is toch heel aardig van Paul.
Het plan is om met twee auto’s te rijden. Ron en ondergetekende rijden op vrijdag en Erwin, Marco en Arno rijden op zondag. Beide teams nemen een aanhangwagen mee om alles te kunnen vervoeren.
In de aanloop worden alle duikflessen gevuld met EAN32 uitgezonderd onze Cft40 stages waar we 100% zuurstof in hebben zitten. Al met al nemen we aardig wat mee. Verder regelen Ron en ik nog een back-up scooter van Jeroen in de hoop dat we Ressel nog een keer voorbij de -30meter kunnen doen.
Vrijdag 01oktober: de reis
Alles staat klaar en is gereed. Als ik rond 06:00hr de garage in loop dan ruik ik de lijm van mijn droogpak nog. Heb afgelopen woensdag nog een nek seal vervangen. De seal was niet kapot, maar echt goed was hij ook niet meer.
Stuk voor stuk begin ik de uitrusting aan de straat te zetten. Uiteindelijk staat de stoep mooi vol. Niet veel later stopt Ron en laden we de spullen in de aanhangwagen en auto. Nu maar hopen dat alles erin zit en we niets vergeten zijn.
De reis verloopt soepel en Antwerpen is niet echt druk. Ook Parijs komen we redelijk goed door. Daarna worden de snelwegen aanzienlijk rustiger en komen we rond 17:00hr aan op bestemming.
Deze keer hebben we een “gites” niet ver van de duikbasis. We gaan ons huis inrichten om daarna wat te eten en kennis te maken met de rest van de gasten die er nog zijn. Naast kennis maken is het natuurlijk ook uit eerste hand horen hoe de diverse systemen erbij staan, water stand en zicht zijn dan erg welkome informatie.
We vernemen dat Marchepied ook met ‘back mounted’ set te doen is. Voorheen was dit echt een ‘side mounted’ grot. Grote verschil zit in de locatie van de duikflessen. De ingang van Marchepied is te krap om ‘back mounted’ te doen. Men heeft in 2021 blijkbaar de ingang toegankelijk gemaakt voor ‘back mounted’.
We hebben een plan dus…..
Zaterdag 02oktober Marchepied
Na een goede nachtrust kunnen we mooi rustig opstarten. De duikflessen zijn vol en het ontbijt staat klaar. Nog een geluk het is in de buurt dus niet veel reistijd. Eenmaal aangekomen zijn er nog twee duikers.
We lopen naar de ingang om de situatie te bekijken en wat ons plan van aanpak wordt. We lopen vanaf de ruime parkeer plaats richting de rivier Célé. Eerst een steile pad, dan vlak langs het weiland dat we daarna oversteken. Het water is kraak helder en stroomt rustig weg uit de grot om dan te versnellen als het meegenomen wordt door de watermassa van de rivier. Het waterpeil is ongeveer anderhalve meter onder maaiveld. We besluiten om de uitrusting op te bouwen, naar de grot te brengen en dan terug naar boven om te kleden. De duiksets tillen we dan één voor één het water in om ze daar aan te doen. De GUE-EDGE doen we deels bij de auto, de materiaal check en safety drill doen we in het water.
We houden het bij het zelfde, ik duiker één en Ron duiker twee. We zullen tot het einde van sump 1 duiken. We zijn klaar om te starten met de duik en gaan kopje onder, over een horizontaal vast gezette bouwstempel, langs/over een boulder en dan de gang in. Alles is licht van kleur en krap. De gang is ongeveer 20 meter en laag van profiel. Hier is het pull and glide. De mainline ligt er slapjes bij totdat het stelsel wijder wordt.
Na iets meer dan 25 minuten begint het echt ondieper te worden, zouden we al aan het einde van sump 1 zijn? Nee, het wordt weer dieper……maar niet voor lang. Dit is echt einde van sump 1. We kijken een paar minuten rond en besluiten dan terug te duiken. Eenmaal weer boven zijn we het er over eens: mooi begin van de week.
Verder besluiten we om nu met de D12 naar boven te lopen. Wel merken we beide dat de schoenen aan het pak echt hun beste tijd hebben gehad. Ze waren al niet dik maar nu voelen we echt ieder steentje. Het goede nieuws is dat ons nieuwe pak besteld is……Nou hop de D12 af en eerst maar het duikpak uit. Het zonnetje schijnt lekker, dus wat vochtig/klam is kan nu mooi drogen. De D12 wordt vervangen door een volle en meteen naar beneden gebracht.
Terug bij de auto eerst maar de inwendige mens voorzien. De keuken wordt opgebouwd en al snel zitten we aan de koffie/thee om daarna een blik soep op te warmen.
Na een oppervlakte interval van 2hr trekken we het duikpak weer aan, de duik wordt besproken en we lopen naar de ingang van de grot. Het recept blijft hetzelfde m.b.t. de aanpak van de duik. De GUE-EDGE wordt gedaan en de D12 wordt te water gelaten. Na de laatste checks verdwijnen we het kleine gat in en worden opgenomen in de omgeving. Alleen het geluid van het uitgeademde duikgas is hoorbaar………Ook deze duik eindigt na ongeveer een half uur.
De avond beloofd nat te worden en die belofte wordt nagekomen. Nu maar hopen dat de rest van de weers-belofte ook nagekomen wordt. Morgen nog erg nat en daarna in ieder geval droog.
Zondag 03oktober St. Georges
Ik wordt wakker van de wekker en ‘snooze’ nog even 5 minuten. Buiten valt de regen weer of nog steeds…….ik heb echt goed geslapen.
Snel uit de veren, gas analyseren, ontbijt en op naar St.Georges. De D12 zit laag in het duikgas: 180Bar. Problemen met de compressor is de oorzaak. Ergens zit een lekkage. Hopelijk wordt dit vandaag opgelost.
De rit naar St.Georges verloopt nat….maar als het goed is hebben we een mooi vooruitzicht: 6 meter zicht. Althans dat hebben we gehoord, of het dan ‘duikers-Latijn’ is gaan we meemaken.
Eenmaal aangekomen is het redelijk druk met Franse duikers. Door de aanhoudende regen besluiten we eerst maar eens kamp op te zetten. We vinden een plek waar we de tarp kunnen opzetten zodat we in ieder geval droog kunnen omkleden. Als we dan ook de snack-kar met de achterkant onder de tarp zetten staan we ook droog bij het opbouwen. We nemen naast de D12 ook onze Cft80 en Cft40 mee. De scooters gaan ook mee, ik zal de back-up scooter meenemen. Om een stukje extra veiligheid in te bouwen neemt Ron ook een spare Cft80 mee.
Als we alles aan de waterkant hebben liggen dan zijn de meeste Franse duikers al in het water. We doen de GUE-EDGE onder de tarp en eten gauw even wat. Met het opzetten van de tarp is het snel al einde van de ochtend. Ook bellen we even met het vulstation van Olivier(The Cave To Be) om te horen tot hoe laat we daar kunnen vullen. Dan hebben we in ieder geval ons duikgas voor morgen geregeld.
Het plan is dat we de Cft40 afleggen als we door de ‘dip’ heen gaan. Als we de grot ingaan dan is het profiel: 30 meter en dan naar 20meter diepte. Hier leggen we Cft40 neer. Dit is niet volgens de ‘standaard’ maar een best practice. De ingang heeft een redelijk laag profiel en dat maakt het lastig om daar dan met de stage te handelen. Daarnaast zou hij ook voor andere in de weg liggen. Op de terug weg pakken we de stage weer op en kunnen buiten de grot onze eventuele deco doen.
Het zicht is hier in het begin in ieder geval zeker geen 6 meter….we gaan het zien. De Cft40 wordt aan de mainline gehangen en we gaan door. Het plan is om naar achter te gaan, door de restrictie. Daar hangen we ook de Cft80 aan de mainline en gaan we verder op de D12.
Op de terugweg komen we niemand meer tegen. We komen bij de Cft40 en pakken de Cft40 van de mainline. We zitten nog in de nultijd maar ‘pakken’ toch de 5 minuten op 100%.
Als de kopjes boven zijn regent het nog steeds…..Het sjouwen kan beginnen, omkleden en eerst wat eten. We zijn het er snel over eens dat we het bij 1 duik laten. Dan kunnen we nog mooi gaan vullen bij Olivier en hoeven we ook niet te haasten. Als het merendeel in de snack-kar zit gaat het blik soep open en gaan we eerst de inwendige mens voorzien van wat warms. De tarp wordt neer gehaald en het paracord wordt opgeruimd. Als we de auto richting Olivier zetten regent het……nog steeds. Totdat we bij Olivier aankomen dan wordt het droog. Het is er redelijk druk en de flessen worden in de rij gezet. Relatief snel zijn de duikflessen vol en zijn we op weg naar huis. De andere leden van het team zijn onderweg en zullen rond 18:00hr aankomen.
’s Avonds is het druk aan tafel en de plannen voor morgen worden gemaakt. Het gaat Landenouse worden. De andere teamleden liggen in het dorp in een vakantie huisje.
Maandag 04oktober Landenouse
De duikgassen worden geanalyseerd en gaan de snack-kar in . De andere jongens hebben de duikflessen vol meegenomen en die zijn dus snel klaar.
Ook bij Landenouse is wat meer parkeerplek gemaakt om meer auto’s kwijt te kunnen en om de boer zijn toegang te waarborgen. We parkeren de auto met snack-kar onderaan. De andere auto met aanhangwagen zetten we boven neer.
Wij hebben in ieder geval het plan om met de scooter te gaan. Hierbij volgen we dezelfde tactiek. Naast de scooters gaat er een Cft80 mee. We gaan niet in deco dus de Cft40 blijft boven. Eerst willen we eens zien hoe de omstandigheden zijn. De berichten zijn dat het zicht niet overdreven goed is. We willen voorbij de ‘kurkentrekker’ naar het zandbed en dan terug. En inderdaad het zicht is matig. Hard en snel gaat het niet maar we duiken en genieten.
Gaande weg komen we het andere team tegen. Zij hadden iets minder werk en lagen eerder in het water. We passeren ze voor de ‘kurkkentrekker’ en gaan rustig omhoog….blijft een mooi stuk. Zij keren bij de ‘kurkentrekker’ om zo zal later blijken.
Eenmaal terug bij de uitgang doen we een safety-stop van 5min op 6meter.
We halen alle uitrusting uit het water. Het is redelijk druk en willen niet dat de equipment in de weg hangt. Als de duikpakken uit zijn de onderkleding in de zon kan uitdampen is het tijd voor de inwendige mens. We komen bij elkaar, genieten van het zonnetje en nemen elkaars duiken door. Daarbij gaat het vullen van de mondjes gewoon door.
Voor de tweede duik nemen we geen back-up scooter mee. De scooter van Ron is leeg en hij pakt de mijne. Ik zal met de XK1 van Jeroen duiken. We besluiten alleen op de Cft80 en de D12 ‘vol’ te laten. Dan kunnen we in ieder geval altijd zwemmend terug als dat nodig is, en die kans is klein maar we willen geen risico lopen. Ook nu gaan we voorbij de ‘kurkentrekker’ maar keren al snel terug. Ook nu weer een safety-stop.
De zon blijft lekker schijnen en daar maken we nog snel gebruik van, de onderkleding kan maar droog zijn. Erwin heeft voor een ieder een borrel als afsluiting van de duikdag.
De snack-kar wordt weer beladen. Ik hoop alleen dat we een beetje weg komen. Ze hebben hier een dun asfalt laagje gelegd met redelijk veel split…..Ik ben er klaar voor en Ron rijdt aan, de wielen hebben geen grip en ik geef de auto een extra zetje, en nog één,…….nu breekt mijn klomp…..en dus ook echt. Sta ik daar met één klomp……..Maar we zijn boven en kunnen gaan. Onderweg nog even tanken en wat boodschappen doen en op naar huis.
Thuis aangekomen krijgen we visite….Arno heeft gebak omdat hij jarig is. Ik sla hem even af omdat ik mijn duiklamp even belangrijker vindt. Moet nog een kleine reparatie doen aan mijn back-up HID-lamp. Deze had ik thuis wel gecontroleerd op, eventuele gebreken, en getest maar toen ik dat vanmorgen deed weigerde hij dienst…..dat was niet de afspraak.
Dus de multimeter en soldeerbout maar voor de dag gehaald……na een half uurtje knutselen werkt alles weer. Toch een connector die een slechte verbinding had. Opnieuw gesoldeerd en gaan met de banaan.
Dinsdag 05oktober Trou Madame
Gisteren met eten besloten dat het vandaag Trou Madame zou worden. Wij noemen het de Trou Ma-Bitch, dit naar aanleiding van wat ervaringen van teamleden, hoofd stoten, enkels die het zwaar hebben enz. Het kost wat voor je in het water bent maar, ook dat is grotduiken. Persoonlijk kan ik er wel van genieten.
Het blijft een beetje regenen maar door de beschutting van het bos en de grot zelf is dat niet echt lastig. Koud is het in ieder geval niet. Als we aankomen dan zijn we de eerste en we verwachten ook niet dat het storm loopt. Nier overdreven veel duikers komen hier.
Eerst maar eens kijken hoe de waterloop er bij ligt. De rivier stroomt maar niet overdreven veel en geen hoge water stand. We kunnen via het water de spullen naar de ingang krijgen. Dat lijkt ook al op een plan.
Als we hiermee doende zijn komt er nog een groep duikers. Het blijkt een groep Belgen te zijn. Ook die bekijken eerst eens hoe ze het aan gaan pakken. Tijdens het op en neer lopen met materieel is het mooi om te zien dat iedereen met elkaar rekening houdt, ook al kunnen we de Belgen zeker niet goed verstaan, ze spreken onder elkaar in ieder geval Frans, we wachten en waar nodig geven we even een handje.
Als alles bij de ingang ligt maak ik eerst wat water warm en eten we wat. De koffie en thee gaan er goed in. Zelf heb ik ook al et nodige water gedronken. Tijdens deze kleine lunch kunnen we meteen wat uitrusten en bespreken hoe we de duik invullen.
Het plan is om als team van 5 te gaan. De ‘pool’ bij de ingang is net te ondiep om te zwemmen, dit wordt dus kruipen. Om de weg vrij te houden besluiten we dat we bij de ‘drop-off’ iets verder in de grot op elkaar wachten. De teams worden daarom voor dit stukje opgesplitst in 2 en 2 man. Daarna worden we één team, doen de bubble-check en gaan door.
Ondertussen hebben ook de Belgen het nodige aan materieel aan de waterkant liggen. Wij maken ons verder klaar zodat ook dat team meer ruimte heeft.
Ik lig als eerste met mijn snufferd in de grot, handig en soepel is toch niet zo als het gaat en dan die verrekte scherpe steentjes……ik zweef…..duiker 2 komt er ook aan en we gaan iets verder liggen zoals afgesproken. Als het team compleet is volgt de bubble-check en we kunnen……
Het zicht hebben we hier wel eens beter gezien, maar is nog zeker niet verkeerd. De grot is van nature, zoals bekend, ook al donker van kleur. De mainline is goed en stroming is niet voelbaar. Na ruim 70 minuten meldt de eerste duiker zich ‘call the dive’. Hij bereikt zijn turn pressure en keren om.
We naderen de uitgang en komen hier de Belgen tegen. De teams passeren elkaar moeiteloos zoals het hoort en weldra bereiken we het einde van de duik. De grot uit is ook zo’n oefening die er, als er een film ploeg was geweest, grappig uit gezien moet hebben. En verdraaid, die lange dingen onder je heupen kunnen ook gebruikt worden om te lopen….
Het is wederom een mooie duik geweest. Het gehele team zit er tevreden en stralend bij. We wisselen ervaringen uit en beginnen dan toch om de duiksets te demonteren om alles weer naar de auto’s te brengen.
Ondertussen zijn ook de Belgen terug en bezig hun materieel in de auto te krijgen. Wij zijn elkaar en aanvaarden de terug reis. We passeren de Belgen, dat ging maar net, en groeten ze ‘tot de volgende’……
Met de zon in de rug rijden we naar huis. Om daar dan de flessen bij de compressor neer te zetten en de kleding te drogen te hangen.
Woensdag 06oktober Marchepied
Het belooft een mooie dag te worden, de zon begint er al door te komen en de voorspelling is: droog. De duikflessen staan klaar en worden door ons weer gecontroleerd voordat we ze inladen.
Als de auto’s klaar zijn even een ontbijtje en de lunch meenemen. De lunch hebben we eenvoudig vandaag. Gisteravond hebben we doorgegeven alleen maar brood nodig te hebben. Zelf verzorgen we de soep en hamburgers. Maar goed eerst op naar Marchepied.
Als we aankomen zijn er meer duikers. We laten de rest van het team de locatie zien en delen de spelregels aangaande de doorgang over de wei van de boer.
Er is een team met rebreathers die een poging willen doen om de grot in te komen…..dat zal niet gaan meevallen en dat proberen we uit te leggen. Doch hun Frans is beter en ze willen toch een poging doen.
Wij bouwen de duiksets vast op en brengen die vast naar de grot. Bij auto doen we de GUE-EDGE en trekken onze duikpakken aan. We gaan als één team en lopen naar de grot met het idee dat de rebreather duikers inmiddels wel weg zouden zijn. Dat bleek net het geval. Als ze eenmaal de grot in zijn beginnen wij met het te water laten van de D12 duiksets om elkaar in het water te kunnen helpen. Als we hier druk mee doende zijn komt het team al weer boven. Van wat we begrijpen gaat het niet lukken.
De laatste checks worden gedaan en we kunnen. Ik ga weer voorop en ga de gang in met direct achter me Marco, Ron, Arno, Erwin……als ik uit de gang kom draai ik me even om, om de kopjes te tellen. Team compleet, dus verder en genieten maar in dit stelsel. We naderen de sump en steken onze hoofdjes boven water uit om het ‘droge deel’ van de grot te aanschouwen. Alleen het geluid van de ademautomaten is nu te horen……..
Ondertussen naderen we het einde van de duik en kruipen door de gang om de grot uit te kunnen zwemmen. Als we allemaal boven zijn, zijn we het er over eens: mooi stelsel. Met volle bepakking is op naar de auto’s om dan om te kleden. De duiksets worden weer voorzien van een volle D12 die ook naar beneden wordt gebracht.
Nu is het tijd voor de inwendige mens. Erwin verzorgt de hamburgers en ik maak de soep warm die Ron van thuis heeft meegekregen. We laten het ons goed smaken en het geklets maakt ruimte voor stilte…Ook de koffie en thee zijn in de maak dus het ontbreekt ons aan niets.
Nadat er gegeten is was ik even alles af en maak ik tijd voor een korte powernap. Hiervoor zoek ik het zonnetje op en de oogjes gaan toe. Na deze korte onderbreking is het toch weer tijd voor de voorbereidingen van duik 2. De GUE-EDGE wordt gedaan en de duikpakken gaan aan.
Het plan is dat er deze keer een go-pro mee gaat en dat ondergetekende samen met Marco de sump over steekt. We zijn nu alleen bij de grot en kunnen dus in een keer door zonder op een andere team te hoeven wachten. De volgorde van duikers is dezelfde en al snel liggen we in het water…
Bij de sump aangekomen kijk ik naar een geschikt plekje om het water uit te komen. Eerst de vinnen maar eens uit en die gebruik ik dan om onder mijn knieën te leggen. Voorzichtig kruip ik over de rotsen als een logge walrus die op zoek is naar water. Marco volgt en de vinnen kunnen weer aan de voeten. We geven de rest van het team te kennen dat we 5 minuten uitzwemmen en dan terug komen.
De grot is hier iets anders. Er ligt veel zand in dit deel. Mijn vermoeden is dat het zand zich hier ophoopt. Daarna word de grot krapper en stuit ik op een rots die de doorgang blokkeert. Ik laat dit Marco zien en geef het teken ‘call the dive’.
We liggen weer op het droge en voegen ons bij het team. Als we de vinnen weer aan hebben kunnen we terug naar de buitenwereld.
Als we boven komen worden we ontvangen door een ander team dat ook bij ons logeert. Stephanie en haar cursisten.
Donderdag 07oktober Truffe
Enig oponthoud vandaag. We kunnen pas laat weg en Truffe is toch nog een stukje rijden. Het motregent een beetje, maar we zitten droog dus nog niet veel aan de hand. Als we aankomen is het al druk. We parkeren op een van de laatste plekjes en beginnen rustig op te bouwen. We hebben niet veel nodig naast de D12 en hebben dus de snack-kar thuis gelaten.
De instap is door de drukte erg slecht geworden. Er gaan wat teams in en er komen teams uit. We bespreken alvast onze duik en wachten nog even tot een geschikt moment om de duik te starten.
We duiken in twee teams, Ron en ik zijn er klaar voor en doen onze GUE-EDGE. Na de laatste checks gaan we kopje onder. Ik ga op kompas richting rotswand op zoek naar het touw wat ons de grot in leidt……gevonden….en in de grot. Ron volgt met met ‘touch contact’ en we zijn binnen……We controleren of de kranen nog helemaal open staan en of we ‘lekkage-loos’ zijn en door. Dit blijft een hele mooie grot en het is genieten. Ondertussen komen we bij de eerste sump die niet helemaal onderwater staat. Het zicht is in ieder geval goed. Als we aan het einde zijn bekijken we de droge sectie en keren om. Nu komen we Erwin en Arno tegen……waar is Marco? We weten al meteen dat die buiten de grot is. Als we boven zijn dan verwelkomt Marco ons al meteen.
Er is wat meer ruimte gekomen dus besluiten we zodra we omgekleed zijn de auto te verplaatsen. Voordeel is dat we dan wat meer plek hebben en in de zon kunnen staan. Als we eenmaal op de nieuwe plek staan komt ook het andere team het water uit. We maken de ‘keukens’ klaar en gaan eerst maar een s de inwendige mens verzorgen. De soep en saté smaken weer goed. Na de afwas is het voor mij tijd om even de oogjes dicht te doen.
Ook de 2e duik verloopt goed. Tijdens het inpakken van de auto’s krijgen we een appie vanuit Nederland dat er een duikongeval zou zijn met de vraag waar we duiken. Blijkt er in Marchepied een reddingsoperatie gaande te zijn. Later blijkt dat de reddingsactie geëindigd te zijn in een ‘recovery’. De duiker in kwestie blijkt het helaas niet gered te hebben.
We hebben een gezonde nieuwsgierigheid in wat er nu gebeurd is, wat kunnen we er van leren, hoe kunnen we het voorkomen………veel vragen dus. Er komt mondjes maat wel wat informatie los en we maken hier uit op dat het waarschijnlijk over de duikers gaat die we getroffen hebben bij Trou Madame dinsdag……
Vrijdag 08oktober Ressel
Ondanks dat de hele week het zicht in de Ressel al als ‘slecht’ wordt bestempeld gokken we het er vandaag toch op. Mocht het bij de eerste duik echt heel slecht zijn dan kiezen we alsnog een andere locatie.
We zijn als eerste on site maar dat duurt niet lang; al snel wordt het drukker. Eerst maar de rivier bekijken, als er al een ‘bult’ op het water staat dan weten we al genoeg. Dit blijkt niet het geval en overdreven hard stroomt de Célé niet. Eerst maar eens een eerste verkenningsduik.
We besluiten om als groep te duiken. Ik zal de duik leiden. Afhankelijk van de situatie in de grot heb ik al een leuke route om te zwemmen. Verder nemen we allemaal een stage mee. Ikzelf neem wat extra mee waaronder ook een Cft40/100%, niet noodzakelijk maar meer als extra ‘task-load’.
Als we de duiksets opgebouwd hebben is het tijd om het een en ander naar het water te brengen. We nemen de GUE-EDGE door en trekken onze duikpakken aan. Als we in het water staan nemen we de laatste checks door en zwemmen naar de ingang van de grot. Daar verzamelen we en starten de duik.
Als we net onder zijn klaart het zicht we wat op en de ingang is helder. Doch in de grot wordt het al gauw weer minder. Was het héél slecht, nee, het was verantwoord om de duik door te kunnen laten gaan. Eenmaal binnen de Cft40 aan de mainline gehangen en door. Al snel kom ik erachter dat de mainline anders ligt dan ik me kan herinneren van de laatste keren. Aangekomen bij de ‘T’ mis ik de vaste ‘arrow’. We stoppen en geef communiceer met het team dat we de ‘pig-tail’ nodig hebben. Ik plaats de arrow en een cookie en zwem door om daar op de rest van het team te wachten. We nemen de ‘diepe’ route. Ik wil via deze gang een jump maken omhoog naar de ‘ondiepe’ gang om vandaar uit weer naar de ‘diepe’ gang te zwemmen en daar naar de 30 meter te gaan. Daar stopt het voor ons duikgas. Dit is dan ook allemaal goed te doen met betrekking tot ons gasmanagement.
Aangekomen bij de 30 meter kijken we even rond gevolgd door het signaal ‘call the dive’. Rustig zwemmen we terug naar de jump die ik opruim. Eenmaal terug op de main-line zetten we de tocht door richting uitgang. Uiteindelijk toch weer een leuke duik ook al was het zicht niet het beste van deze week.
Boven water schijnt het zonnetje en we drijven nu de Célé af richting de uitstap.
De stages gaan terug naar de snack-kar en met de D12 kan ik nog een duik maken, die heb ik namelijk niet gebruikt en is nog tot 230Bar gevuld. Eerst maar eens omkleden en eten koken. De onderkleding kan mooi drogen in de zon die lekker schijnt.
Na de oppervlakte interval staat duik 2 op het program. Marco en Ron duiken niet mee dus Erwin, Arno en ik maken de laatste duik van deze trip naar Lot.
Wederom ben ik duiker één en we nemen bij de vaste ‘T’ de ‘ondiepe’ gang richting de 30 meter. Nu geldt hetzelfde en we stoppen en keren om. De duik verloopt verder goed en voor we het weten ‘staan we weer buiten’.
Opruimen en de spullen pakken om morgen de reis naar huis te aanvaarden. Als we klaar zijn rijden we naar huis alwaar we daar een borrel en pint nuttigen. Even douchen en door naar het avondeten.
Slot
Ook deze reis nemen ze ons niet meer af. We kunnen terug kijken op een mooie week, ondanks het ongeval in Marchepied.
Dit heeft ons wel aan het denken gezet en doet ons beseffen dat we een sport beoefenen waarbij het volgen van procedures heel belangrijk is en blijft. Met de sport is de ‘rode’ kaart krijgen géén optie.
Tijdens het schrijven van dit stuk stijgen de cijfers weer m.b.t. Covid. Er is weer een lijst rond gegaan binnen het TEC-team om te kijken of we in de winter weer naar Duitsland kunnen. We hopen in ieder geval van wel maar of het realistisch is?
