Duiktrip 2016:
De animo voor een trip naar Lot is laag dit jaar. Ooorzaak ligt vooral dat de meeste het druk hebben met werk en privé aangelegenheden.

Wij, Ron en Frank, maken wel ruimte in onze agenda. Het is toch nog even puzzelen omdat ook onze agenda al redelijk vol loopt. Maar we komen er uit en de datum is gezet. Dit jaar zijn we vroeger dan normaal.

Vertrek staat gepland voor zaterdag 23 mei 2016. Normaal zijn we zo ongeveer een week of 3 later. We zijn dus ook erg benieuwd wat dit voor invloed op de duikbaarheid van de grotten heeft. In het slechtste geval hebben we te veel water en kunnen we bijvoorbeeld de Ressel niet in of is het zicht in de stelsels niet zo helder als we hopen.

Dat mag echter de pret niet drukken. Het weer hebben we, gelukkig, niet in de hand en we gaan er voor.

Voorbereiding:
De voorbereiding kan dus beginnen. Voor wat betreft het gas valt het allemaal wel mee. We hebben uit een eerdere duik nog een TX18/45 staan die we willen gebruiken voor een diepere duik in de Ressel of Landenouse. Deze wordt in Frankrijk aangevuld zodat we weer een mooie volle D12 met TX18/45 hebben.
Voor de rest is het EAN32 in doubles en stage op onze cft40 na: hier gaat de O2 in.

Waar we wel druk mee zijn is met ons nieuwe ‘speelgoed’. We hebben eind 2015 allebei een scooter gekocht: Xjoy-14. Voordat we hier de grotten mee in willen, moeten we aan de bak. Uren trainen in openwater en de skills doornemen. Wat we in ieder geval al hebben beslist: er gaat een back-up scooter mee.

Dus maar vaak het water in om aan de scooter te wennen. In eerste instantie hadden we beide een ‘dash-board’ gekocht voor kompas en bottom-timer op te monteren. We kwamen er al snel achter dat het een leuke tool is voor openwater maar niet voor grotduiken. Bij handelingen waarbij de scooter geparkeerd wordt zit met regelmaat het towcord innig verstengeld aan het ‘dash-board’; niet handig.
Verder is het dus vooral skills:
 Team awearness
 Out of gas
 Tow
 Line trapment
 Demonteren prop
 Gas management
 Jump/gap
 ........

Waar in ieder geval goed aan moet worden gedacht: scooter niet in gebruik > zet hem UIT.
Allemaal heel vervelende duikjes.... zeggen we thuis. Na een paar duikjes verloopt alles wat vlotter. Het duiken met scooter wordt minder een ballast en dat is een goed teken.

We regelen nog wat ademautomaten en stages om wat extra gas te kunnen hebben voor de wat langere duiken die we van plan zijn te maken.

Uiteindelijk gaat er (ongeveer)mee:
 2stuks D12
 1stuks Cft40
 3stuks Cft80
 2stuks droogpak
 2stuks onderpak
 7stuks ademautomaten
 2stuks bottomtimers
 1stuks duikcomputer(back-up)
 1stuks kompas
 2stuks duikhandschoen
 2stuks duik-cap
 1paar duikvinnen
 Scooter
 Spare parts & tools
 Boltsnaps
 Karabijners
 Klimtouwen………….enz.

En dit uiteraard keer 2, want we zijn met twee grotduikers. Verder nemen we, zoals gezegd, een reserve scooter mee.
Dit is een XK1 van Suex. We willen de XK1 gebruiken en een Xjoy-14 meenemen tijdens de duik als back-up.

Het wordt dus ieder jaar meer, zo lijkt het. Deze keer hebben we dan ook wat lopen puzzelen hoe alles mee te krijgen in de Volvo.....Dus een dakkoffer werdt gekocht, dan moest het zeker passen.
Oeps even de reserve scooter vergeten. Dus koffer blijft thuis en we besluiten de snackcar mee te nemen.

De reis:
Op zaterdagmorgen trek ik de deur van de inmiddels lege garage achter me dicht en vertrekken we vol goede moed. Het kompas gaat richting Zuid en al snel wordt de snelweg slecht: jip, we zijn in België. Van extra grens controle merken we weinig en ook de grens met Frankrijk is zo genomen. Wel bij beide overgangen veel vrachtwagens en voorzieningen voor de extra controles.
Parijs is druk en we verliezen hier veel tijd. Anders dan normaal kom ik zonder slaapuren aan in Lot Frankrijk. Ook anders is het weer: fris en plassen water.

We worden warm ontvangen door Harald en Monique. Daarna maken we kennis met onze buren, Stephan en Andreas, voor deze week. Na het uithangen van onze droogpakken en afgeven van een paar duikflessen die gevuld kunnen worden voor later deze week schuiven we aan tafel.

Als we die avond naar ons mandje gaan heeft er iemand weer een kogelkraan open gezet: het regent. Hier zijn we niet blij mee in het toch al natte Lot. Maar goed, we slapen er een nachtje over en bekijken morgen de situatie wel.

Zondag 24april2016:
Ik heb de wekker gezet en met een luid ‘Ace of Spades’ van Motörhead word ik wakker. Als het droge zand uit de oogjes is stap ik naar buiten, Ron is al weg, en lijkt het droog. Vandaag is een makkie. De auto is nog geladen, dus pakken erin en we kunnen. Tijdens het ontbijt hakken we de knoop door: Trou Madame. Hier hadden we al over na gedacht. We hebben een D12 met een rest TX en die laten we bij Harald bij vullen naar een volle D12. Nu kunnen we de trip rustig beginnen en Trou Mabitch is altijd een leuke locatie die naast het duiken ook wat klim werk kan vergen.

We rijden wel even langs Émergence du Ressel om te kijken hoe zij zich gedraagt. Hier staat een flinke bult op het water. Dit duurt nog even, nu maar hopen dat de kogelkraan die ons aardbolletje van water verziet gesloten blijft. Dit tegen beter weten in, want we houden het weer wel in de gaten. Nu eerst Trou Madame. Als we aankomen zijn we de eerste duikers. Inspectie van de situatie leert dat het water hoog staat. Dat wil zeggen de poel voor de ingang heeft water en er staat water in de rivier. We besluiten om met touw een parcours te maken en langs de richel de spullen naar de ingang te brengen. Dit houdt dus in een aantal keer op en neer met de duikspullen. Uiteindelijk wordt het steeds warmer en we kunnen de jas uit doen.

Ook hebben we besloten om deze keer een stage mee te nemen. Het water staat hoog dus we verwachten dat we geen dry zones hebben. Verder houden we rekening met lijn werk dat kapot is en dus gerepareerd moet worden.
Ondertussen worden onze maagjes ongeduldig en nemen we een boterham uit het lunch pakket dat Monique voor ons heeft klaar gemaakt. Tijdens onze ‘laatste’ trek naar de grot nemen we onze pakken en water mee. Alles is er nu en de duikset is al eerder samen gesteld en getest.

Rustig nemen we de GUE EDGE door. Ik zal duiker één zijn en Ron duiker twee. Een extra spool voor reparatie van een eventueel gebroken lijn wordt mee genomen. Eindelijk we kunnen…….we zwemmen de grot in en zijn gelijk weer één met de elementen alsof we niet weg zijn geweest. Het zicht is goed en het stroomt heel zwakjes. Hier doen we het dus voor, al die tijd trainen in onze duikplas. Het is, na 80Bar verbruik, tijd om onze stage te dumpen en verder te gaan op ons backgas. Na ongeveer 80 minuten geven we ‘call the dive’ en moeten we de terug reis aanvaarden. We schatten in dat we ongeveer 1100 meter in de grot zijn gekomen. Gebroken lijnen zijn we niet tegen gekomen, wel hebben we wat lijn strak gelegd omdat die nogal slap in het water hing.
Met de stroming mee ‘drijven’ we de grot uit. Onderweg komen we twee duikers tegen met scooters die de grot in gaan; dit zijn Stephan en Andreas.
Na ongeveer 2 ½ hr steken we onze koppies weer boven water. Weer een duik die ze ons niet meer afnemen.

Na wat bijgepraat te hebben begint de terug reis met de equipement weer. Terwijl we terug rijden richting Blars besluiten we om even langs Landenouse te rijden om daar de situatie in te schatten. Bij Landenouse aangekomen blijkt de put vol water te staan en stroomt het water door de uitlaat over, zo de rivier Lot in. Op dit moment duikt er niemand en we genieten nog even van het weer en de door ons gemaakte duik. Ook denken we gelijk aan de duik van morgen. Dit zal een duik met scooters worden………

We zijn ondertussen in Centre de Plongée Souterraine aangekomen. De duikflessen worden afgegeven met de wens van het duikgas. Onze Cft40 met zuurstof wordt ook afgegeven om gevuld te worden. Deze hebben we vandaag niet gebruikt maar wel meegenomen om dienst te doen als ‘zuurstof koffer’.

Maandag 25april:
Na een goede nacht rust komen we in beweging nadat Lemmy Kilmister me heeft wakker gemaakt. Nu hebben we wat meer werk: gas analyseren, labelen, druk testen, accu spanning scooters meten en auto laden. Het is nog steeds fris te noemen. Als laatste schuiven we de scooters in de Volvo en dan een ontbijt.

Zoals gezegd wordt het vandaag Landenouse. We komen als eerste aan en parkeren de auto zodat er nog meer duikers bij kunnen. We beginnen met het opbouwen van de duiksets. De stages worden klaar gemaakt en naar het water gebracht, zo ook de scooters. Duik één wordt gemaakt op een Cft80 met de D12 als back up. De Cft40 gaat standaard mee voor een korte decostop op 6 meter.

Ik zal duiker één zijn en de XK1 en Xjoy14 meenemen. Ron neemt zijn eigen Xjoy mee is duiker twee en is deco captain.
Tijdens de GUE EDGE besteden we veel aandacht aan de scooters. We zullen even de balans moeten zoeken in snelheid. De XK1 heeft veel power en dat moeten we afstemmen op de Xjoy14 van Ron. Belangrijk is om deze dag te gebruiken om even aan elkaar te wennen met de scooters. Openwater is toch een heel ander verhaal……….

We gaan, na alles in het water te hebben gehangen, het water in voor de equipement check, longhose check en manometer check. We kunnen…… en langzaam duik ik naar beneden om op de lijn een cookie te zetten en mijn weg te vervolgen. De cookie is in dit geval een wasknijper met mijn naam erop; old skool. Het eerste stuk is namelijk klimtouw. Er loopt wel een dunne cave line langs maar de wasknijper biedt uitkomst.
Het lijkt wel of de toegang kleiner is geworden of komt het door de hoeveelheid materiaal dat aan mijn lijf hangt? Ik houd de lichtbundel van Ron zijn lamp in de peiling om te zien of hij kan volgen. Vrij snel hebben we het ritme te pakken en gaan we steeds verder. Wat ik een beetje mis is de schuifknoop aan het tow cord om dit af te stellen. Ik maak het tow cord wat korter door er een knoop in te leggen. Dit moeten we vanavond even regelen.
We komen aan bij de ‘kurkentrekker’ en vervolgen onze weg. Na ongeveer 25 minuten zitten we op de turn pressure van onze stage en keren om: gemiddelde diepte ongeveer 20 meter.
Ron leidt ons naar de uitgang van de grot, we pikken onze cookie op en zwemmen naar open water. Hier hangt onze Cft40 aan een lijn. Voordat we onze cookie van de lijn hebben gehaald zijn we al over gegaan op back gas ter voorbereiding. We pakken onze stage, bereiden hem voor, controleren hem en gaan over op zuurstof voor 5 minuten.

We komen boven en beginnen gelijk de duik te evalueren…….. Geweldig weer een ervaring rijker die ook, wederom, niet wordt afgenomen.
De zon schijnt en we maken onze tweede Cft80 klaar voor duik twee. Eerst maken we een oppervlakte interval van 3 uur. Beetje in de zon opwarmen, onderpak te drogen leggen, water drinken, boterham eten en slapen; zo komen we de tijd wel door.

Duik twee zal ongeveer gelijk zijn aan de eerste duik van deze dag. Wat wel anders is, is de team indeling. Ron zal eerste duiker zijn en ik zal volgen.
Na de GUE EDGE gaan we richting ingang van de grot om onze cookie te zetten. Zo met mijn eigen Xjoy14 voelt het wel weer heel vertrouwd. De duik verloopt soepel en we komen na een uur weer boven water.

Eerst de D12 maar afdoen en de overige equipement op het droge leggen. De droogpakken kunnen uit en de onderpakken leggen we op de zwarte Volvo. Eenmaal in ons burger kloffie starten we met opruimen van al het materieel. Zonder de snackcar was zeker niet alles mee gegaan. Als alles is ingepakt en de Volvo-neus weer richting Blars staat besluiten we om even langs de Ressel te rijden voor een indruk.
De stroming oogt nog steeds erg sterk en we hopen maar het beste. Wat ook opviel is dat de rots wanden langs de weg het regenwater ook door laten. Een teken dat de bodem verzadigd is met water. Dit verklaard ook de stroming die nog steeds aanwezig is. Het water moet uiteindelijk ergens naar toe en zoekt zijn eigen route.

Morgen vroeg zullen we nog een kijkje komen nemen om de situatie te bekijken. Is het te doen dan gaan we ervoor, anders gaan we weer terug naar Landenouse. Nu eerst naar Blars om de auto te legen en de duikflessen aan te bieden.

Dinsdag 26april:
Na de gebruikelijke ochtend rituelen op naar de Ressel. Op weg naar de Ressel kunnen we een kleine glimp opvangen van de parkeer plekken. En verhip, er staan auto’s. Zou het dan toch eindelijk kunnen……?
Na de auto geparkeerd te hebben lopen we naar het water. Het zijn Zwitsers en de dame van het gezelschap komt me ergens bekend van voor. Een van hun duikers is gaan kijken of er mogelijkheden zijn om de grot in te kunnen. Eenmaal uit het water geeft hij te kennen: no go. Stroming is nog erg sterk en hij komt er amper in.

Wij maken snel de beslissing om naar Landenouse te rijden. Vanavond komen we terug om nog eens te kijken hoe het ervoor staat.
We hebben geluk en zijn als eerst op locatie. Snel daarna komen ook de Zwitsers, Stephan en Andreas om te duiken. Niks aan de hand er is plek zat.
We bouwen onze sets op en leggen alles in het water. Het water niveau is nog steeds erg hoog en je vraagt je zelf af waar komt dat water allemaal vandaan!!

We stellen ons zelf ten doel om te kijken wanneer de grot de 30 meter diepte voorbij gaat. Dit is voor ons nog steeds een vraag. Als we weten hoelang we hierover met de scooter doen dan hebben we een idee van de hoeveelheid duikgas en welke gassen we dan moeten meenemen. We ‘offeren’ dus ook onze D12 voor een deel op.

De duik wordt dus gemaakt op Cft80 en een D12. Van de D12 willen we niet meer dan 40Bar verbruiken.

Het scenario is ongeveer gelijk als gisteren. Ron duiker twee en deco captain en ik duiker één met twee scooters. We komen op ongeveer 850 meter als de grot voorbij de 30 meter diepte duikt. Hier stopt het voor onze EAN32 en we noteren de tijd die we erover gedaan hebben.
Rustig aanvaarden we de terug reis. Bij het naar beneden gaan bij de kurkentrekker krijg ik last van mijn oren en doe er een paar keer over voordat ik erdoor kan. De duik cap heeft waarschijnlijk strak gezeten en me niet de mogelijkheid gegeven om goed te klaren. Als we verder gaan zien we het einde van de duik nabij komen. We doen wat deco op 9 en 6 meter en komen boven terwijl het mot regent.

Na een interval van 3 uur is het tijd voor een tweede duik. Ik heb weinig kunnen slapen vanwege de regen die iedere keer begint en dan weer stopt. Ben dus maar in de auto gaan liggen. Stephan en Andreas zijn vertokken en we hebben het rijk alleen. De boer komt nog even het land bewerken en groet ons.

Deze duik zal ons niet ver in de grot leiden. Het wordt dus een ‘relax ritje’. We draaien de taken om en besluiten om niet verder te gaan dan de kurkentrekker. We genieten van de kleuren en de soms grillige patronen die we onderweg tegen komen. Na een kleine deco op 9 en 6 meter klimmen we de ladder op.

Het opruimen kan weer beginnen. Het weer dreigt met donkere wolken en heel soms komt er wat regen uit. Als we bij Harald aankomen zijn Stephan en Andreas ook weer terug. Ze zijn bij Fontaine Saint-Georges geweest. De pool keek helder en ze gaan morgen terug voor een duikje. Wij besluiten hetzelfde te doen. De Ressel zal nog even moeten wachten. We hopen dat we hem deze week nog wel kunnen doen. Echter we zijn erg afhankelijk van het weer. Na onze duikflessen te hebben aangeboden gaan we aan tafel voor een stevige maaltijd.

Woensdag 27april:
De zon schijnt als we wakker worden. De gassen worden gemeten en de auto kan worden geladen. Het valt me steeds zwaarder om in de ochtend een ontbijt naar binnen te werken. Ron daar in tegen blijkt er geen moeite mee te hebben. Ik ga dus voor een koffie en het kleinste stuk brood.

We rijden richting Rocamadour om dan onze weg naar Fontaine Saint-Georges te vervolgen.
Stephan en Andreas zijn er al. Wij parkeren de Volvo langs de weg en gaan eerst naar het water kijken. En inderdaad, hier is het water kraak helder.
Onze equipement wordt samen gebouwd en rustig naar het water gedragen.
De XK1 pakken we samen. Nu moet alles nog het water in. We maken het plan om met een lijn alles aan een boom vast te leggen zodat we er handig bij kunnen als we dadelijk met onze D12 in het water staan. We maken een plan en nemen de GUE EDGE door. We duiken op de Cft80 en D12. De Cft40 hangen we in de grot af. De afduik verloopt soepel en het zicht is goed. Het begin loopt door naar 30 meter diepte om daarna weer ondieper te worden. Als we door de 30 meter heen zijn wordt het zicht beduidend minder. We minderen vaart door gas terug te nemen. We komen bij een restriction. Deze oogt groter dan dat hij is. Zeker met twee scooters en een Cft80. Goede trim en drijfvermogen zijn hier erg wenselijk. Na het zetten van de nodige cookies komen we uiteindelijk tot de 4e T. Hier is het mooi geweest en keren we terug. Ron neemt zijn positie in en zal ons uit de grot leiden en de deco captain zijn. Na een korte deco in de pool komen we boven in de zon; heerlijke duik.

Nu komt weer de tijd van inpakken en opruimen. We willen naar Font del Truffe die kunnen we mooi op onze volle Cft80 doen met de D12(nog 170Bar) als back-up. Na een onder onsje met Stephan is het tijd om te gaan. Ik stel mijn TomTom in en we kunnen. Het zonnetje schijnt en het is dan ook erg aangenaam achter het glas. Als we nog maar net op route zijn vermoed Ron dat er iets niet helemaal goed is met de route. Dus GPS erbij gepakt ter controle…….en ja hij heeft een punt. Als we zo doorgaan komen we wel ergens maar niet bij Font del Truffe, dat staat al vast. We besluiten om het plan om te gooien en door te rijden naar de Ressel. We willen toch een poging wagen om zelf te ervaren wat het is. Doel is dan tijd opnemen bij een aantal vaste punten om hier een planning aan op te kunnen hangen.

Als we aankomen, liggen er nog duikers in het water. In theorie moeten we er dus in kunnen. Eerst nemen we de situatie op en besluiten de spullen klaar te maken.
Met de duikspullen in het water en de D12 beneden kunnen we de GUE EDGE doornemen. Ik zal duiker één zijn en Ron duiker twee. Als we bij de ingang van de grot komen zien we dat die erg klein is in vergelijking tot vorig jaar. We zwemmen naar binnen en komen in een heel heldere Ressel……prachtig. We dumpen onze Cft40 en vervolgen onze weg over de grote rots formaties. Aangekomen bij wat eerst een jump was, noteren we de duiktijd om vervolgens verder te duiken door het ondiepe deel. De grot blijft een juweeltje met zijn kleuren en vormen. En dan blijkt, van horen zeggen, dat hij op diepte nog indrukwekkender moet zijn…. We zijn benieuwd en moeten dit nog ontdekken. Met een beetje geluk gebeurt dat deze week.
Bij 30 meter diepte aangekomen kijken we even de diepte in en keren om. Niet alleen ons gas volume maar ook het soort duikgas is de beperking. Standaard duiken we met een EAN32 tot 30 meter diepte. We handhaven dus een zuurstofdruk van 1,3.

Aangekomen bij de ‘oude T’ doen we een gas check. We hebben nog voldoende duikgas en besluiten de jump dicht te maken. Dit verloopt allemaal erg soepel. Als Ron een ‘call the dive’ geeft is het feest over en moeten we terug. Ik ruim de jump op en we kijken met een schuin oog al naar een eventuele deco verplichting. Zoals het er nu naar uit ziet zitten we binnen de nultijd. We vinden de stroming nog erg aanzienlijk en een stop op 6 meter buiten de grot, zoals we altijd doen, zit er nu niet in. We besluiten dan ook de zuurstof niet te pakken. Ik zie de mogelijkheid om Ressel diep te doen een beetje aan ons voorbij gaan………

Eenmaal in de buitenlucht zijn we weer een ervaring rijker die de rugzak in kan. Mooie duik en een leerzame ervaring. Morgen geen Ressel zo besluiten we al. We slepen onze duikspullen uit het water en raken zo ongeveer niet uit gepraat over deze duik. Wederom komt het besef dat we het hier dus allemaal voor doen.

Maar ja, wat doen we nu morgen? Hier waren we snel uit: Landenouse diep. Dus Harald moet aan de bak met de TX. Wij moeten gaan nadenken over gas verdeling en deco planning.
Ik lig die avond op tijd in mijn mandje om eens naar een planning te kijken en wat nu het beste zou kunnen zijn.

Donderdag 28april:
We hebben nu heel wat gas ter beschikking en zijn ook bereid dat in te zetten. We nemen naast onze D12 ook 3 stuks Cft80 en 1 stuks Cft40 mee. In de Cft80 zit EAN32 en in de Cft40 onze zuurstof voor de 6 meter stop. De Cft80 worden verdeeld door de grot:
 Eerste stage dump bij kurkentrekker
 Tweede stage dump in het brede grind bed
 Derde stag dump op 30 meter diepte
De taak verdeling is zoals we dat de hele week al doen: ik duiker één en Ron duiker twee. Vanmiddag ruilen we van taak.

Na de GUE EDGE vertrekken we beide met een smile zo groot dat er wel water in onze duikbril moet lopen. Aangekomen bij de kurkentrekker maak ik me klaar voor de eerste stage dump. Dus over naar back gas, stage dumpen en volgende stage pakken. Nu is het Ron zijn beurt. Ik heb de scooter al weer vast en aan gezet, Ron is klaar pakt zijn scooter en zet hem ook aan en we kunnen verder. Dit deel van de grot blijft mooi in kleur en vorm. We vervolgen onze weg om ook de tweede stage te dumpen. Hier volgt hetzelfde ritueel: scooter uit, terug naar back gas, stage opruimen en dumpen, stage trekken, scooter aan. Dit verloopt steeds soepeler en snel zijn we weer onderweg. Na ongeveer 40 minuten zitten we aan de TX18/45. Na 10 minuten zijn we terug bij de stage die we als laatste hebben achter gelaten. In ons gasmanagement hebben we lost gas van 2 stages meegenomen.
Als we stage twee hebben opgepikt ben ik zo ongeveer bij iedere ademteug mijn bril aan het leeg blazen: scheren staat vanavond op de to-do lijst. Had ik al willen doen maar ik schuif die exercitie altijd voor me uit. We naderen de kurkentrekker al en dalen af naar onze laatste Cft80. Ron geeft te kennen te starten met de switch naar back gas om de laatste Cft80 te gebruiken. Als Ron klaar is blaas ik voor de zoveelste keer mijn bril leeg. Ik zit midden in mijn gas switch van back gas naar Cft80 als ik een zwart streepje voor mijn ogen zie……Root cause van de bril lekkage gevonden zal ik maar zeggen: bandje van duikbril van hoofd geschoven. Dus switch afgebroken en stage opgeborgen. Eerst de bril goed zetten, leegblazen en dan weer verder. Het duurt dan ook niet lang of we kunnen verder. We hadden een gemiddelde diepte van 26 meter toen we van TX18/45 over gingen naar EAN32. Als we op 6 meter komen hangen we onze stages aan de lijn waar onze Cft40 ligt te wachten en zitten onze deco op 6 meter met zuurstof geduldig af. Na 2hr en 10 minuten komen onze koppies boven. Weer een mooie duik ten einde. Wat hebben we toch een vervelend leven……..De zon schijnt en we besluiten eerst rustig onze D12 naar de auto te brengen. Na wat water gedronken te hebben start de evaluatie van de duik. Rustig trekken we ook ons pak uit dat nu even kan uit dampen.

We laten alles in het water liggen en maken een interval van langer dan 3 uur. Ondertussen is het wel drukker aan de waterkant. Een groep Spanjaarden waren net voor ons uit het water en hebben hun auto in het weiland geparkeerd….of de boer daar blij mee is?

Ons tweede duik is meer een klein spoelduikje. We duiken op onze twee volste stages. De D12 is backup. De Cft40 hangt nog op 6 meter te wachten. Ron zal nu leiden en de twee scooters nemen. Ik ben deco captain.
Nu het drukker wordt zie je wel dat het zicht wat minder wordt. Maar de omstandigheden zijn nog steeds goed te noemen. Na iets meer als een uur komen we boven. Alle equipment is vanaf de kant te pakken dus we trekken eerst onze duikpakken uit.

Als alles in de Volvo en snackcar zit kunnen we naar huis.
Dit was weer een leuke duik dag. De routine komt er steeds meer in en de handelingen gaan steeds vlotter.
We rijden nog een keer langs de Ressel voor een status. Aan het water te zien is ze aardig rustig geworden. Morgen kunnen we dus onze duik in de Ressel gaan maken. Harald wordt vanavond dus aan het werk gezet om de TX weer in orde te maken.

Als we bij Centre de Plongée Souterraine aankomen zijn er twee nieuwe gasten: Leon en Barend. Zij zijn vandaag uit Nederland vertrokken. Vorig jaar zijn ze hier geweest om hun GUE Cave te doen en nu zijn ze terug om zelfstandig wat grotduiken te maken. De avond vliegt voorbij en ik vertrek naar mijn mandje.

Vrijdag 29april:
Lemmy maakt me weer wakker en ik moet weer naar het ontbijt. Eerst de nodige ochtend rituelen zoals gas meten, label flessen, druk controleren, gas savers plaatsen, auto laden,…….en dan ontbijt. Voor mij weer koffie en de overige duikers nemen wat brood.

Vandaag weer Ressel en als we aankomen zijn Stephan en Andreas al op locatie. Als we rustig opbouwen zien we ook de Zwitsers aan komen rijden en er volgen groeten over en weer. Het plan is om rustig te starten. Op een EAN32 heen en op TX18/45 30 bar verbruiken. We nemen twee Cft80 mee met EAN32 en een Cft40 met zuurstof. Onze D12 is gevuld met TX18/45 omdat we verwachten voorbij de 45 meter te gaan: standaard gas dus.

Na op 30 meter de switch te maken van EAN32 naar TX18/45 scooteren we nog een bekend stuk in. Later veranderd dit en komen we, voor ons, op maagdelijk terrein. En, ja hier wordt ze nog mooier. Na de 30 bar TX18/45 te hebben verbruikt keren we om. We plannen nog steeds erg conservatief en willen geen druk uit oefenen op de door ons gemaakte duiken. Rustig je comfort zone verkennen en daarna uit bereiden werkt voor ons erg goed.
We komen bij onze Cft40 die op 8 meter diepte ligt. We clippen hem van de lijn om iets op te stijgen en in de grot een 6 meter stuk te vinden dat een beetje weg heeft van een nis in het plafond van de grot. We doen een air break en, als we net weer op zuurstof zitten, komen de Zwitsers terug van hun duik. Ze zien ons over het hoofd en merken pas als ze voorbij zijn dat wij daar deco lagen te doen. Later bieden ze hun excuus aan voor dit feit en we schudden elkaar de hand; misschien hadden wij beter kunnen laten merken dat we daar lagen. En al heel snel gaat het over de duik die zij gemaakt hebben en die we zelf hebben gemaakt.

Als alles uit het water is en in de snackcar geladen rijden we terug naar Harald. Vanmiddag willen naar Combe Negre. Na wat kompas en kaart leeswerk komen we recht onder de snelweg waar we toegang krijgen tot de Dordogne. Het water staat aanzienlijk hoger dan de eerste keer dat we hier ‘doken’. Het was toen meer klunen dan duiken. In de schaduw bouwen we onze D12 met EAN32 op en nemen het plan door.
We kunnen bijna de grot in zwemmen en Ron gaat als duiker één de grot in. Ik volg en we hebben een beetje stroming en heeeeeeel goed zicht, deze is ook erg mooi van kleur en vorm. Ze ‘meandert’ door het gesteente heen. Last van claustrofobie moet je hier niet hebben. Onderweg controleer ik mijn kranen een paar keer omdat ik ze toch tegen het plafond duw; daar ontkom je hier niet aan. Rustig gaan we door totdat we in een ruime gang komen; je kunt hier gewoon een frog kick doen…..dat wisten we niet. De kleuren worden grauw en de bodem is bedekt met fijne stof. Tot slot is de lijn slap en ‘dubbel’ uitgevoerd. Een goede trim en drijfvermogen is hier een must.
Na iets meer dan een 100 minuten zijn weer in de rivier de Dordogne. Als we aankomen bij Centre de Plongée Souterraine laden we de flessen als eeste uit en geven door wat we willen hebben gevuld voor morgen. Plan is om de Ressel nog een keer te doen maar dan verder. Dus een D12 en Cft80 met bodemgas horen tot onze wensen. Verder gaat er nog EAN50 mee voor travel en deco en natuurlijk ons Cft40 met zuurstof.

Zaterdag 30april:
Na een goede nachtrust zijn we klaar voor onze laatste dag duiken. Morgen weer naar huis om na te genieten van de dingen die we deze week hebben gedaan, gezien en beleefd.

Maar we hebben van daag nog en rustig rijden we naar de Ressel om daar onze spullen klaar te maken. De lucht kijkt een beetje grauw en wolken lijken het te winnen van de zon. Belangrijkste is dat het droog blijft en daar ziet het niet naar uit. Tussen de buien door brengen we onze equipement naar beneden. Het plan is doorgenomen en we voeren de laatste checks door. De GUE EDGE doen we in het water.

De scooters worden ‘gestart’ en we glijden niet veel later de ingang van de Ressel in. We leggen onze eerste stage, zuurstof, af vlakbij de ‘nis’ die we de laatste keer ook hebben gebruikt en gaan richting de ‘oude T’. We gebruiken nu EAN50 om naar de 21meter te komen. Eenmaal op 21meter gaan we over op ons backgas en door naar onze bodem-stage.
Niet veel later dalen we af naar 45meter en vervolgen onze weg. Ik voorop en Ron daar vlak achter aan. De oefeningen in de clubplas hebben hun vruchten zeker afgeworpen.

Een grove planning staat in onze wet notes genoteerd. Ik, en zo later blijkt Ron ook, kijk mijn ogen uit. Wie heeft deze vormen ‘aangebracht’. Aan de ene kant heel fijn en glad, maar ook weer erg ruw en wild. Ja, het is waar, hier is ze mooier in vorm en kleur dan in het meest gangbare deel. Neemt niet weg dat een duik in de Ressel altijd een feest is.
We naderen een ‘T’ en ik pak ‘on the fly’ een cookie om die te plaatsen en signaleer Ron dat ik de ‘T’ rechtsaf ga. Niet veel later dumpen we onze stage met TX18/45 en gaan door op D12. Niet veel later volgt een ‘call the dive’ en we vervolgen onze weg terug.

Na de nodige deco komen we in een natte rivier weer boven; het regent bedoel ik dan. Dit mag de pret niet drukken; een brede grijns verschijnt op onze smoeltjes en we lijken weer 18. Het is 2:46hr geleden dat we onder gingen en het lijken minuten. Wat een mooie herinneringen en wat een mooie indrukken.

Het blijft een beetje rommelig met het weer; droog,regen,zon. De weer Goden weten niet echt wat ze willen. De parkeer plaatsen staan vol als we rustig onze spullen inpakken. We besluiten dat het mooi is geweest. We hebben een mooie afsluiter van deze week. En laten we ook reëel zijn, het was een pittig duikje. Rustig rijden we bij Harald de plaats op om onze spullen aan te drogen en ordenen.

Slot:
Zaterdag avond is dan de laatste van een mooie week. Het weer viel zeker niet tegen en we moeten concluderen dat we hier zelfs een beetje geluk mee hebben gehad. We wisselen nog wat ervaringen met Leon en Barend uit.

Uiteindelijk is mijn verslag dan toch klaar. Mede door drukte met o.a. het organiseren van een trip naar Mexico waar we dit jaar met een groep naar zullen afreizen, later dan gepland. Van dat avontuur volgt zeker weer een verslag maar dan wel in stappen.