Bergwerk Nuttlar 22 april 2018:

Deze maand heeft ons tec-team de ‘Grube Nuttlar’ op het programma staan. Het is inmiddels de laatste van ons ‘winter-programma’. Deze keer zijn we met een grote groep van 8 duikers. Allen zijn lid van de Sea-Devils op twee duikers na die uit het westen des lands soms aansluiten voor deze trips. Delen van kennis en ervaring worden op deze manier, samen met wat gezelligheid, op een open en fijne manier gedeeld.

Voorafgaande aan de reis:

Zoals altijd moet er eerst duikgas in de duiksets. Omdat, zoals bekend, Nuttlar over het algemeen vrij ondiep is volstaat hier een EAN32. We hebben nog twee buffers met zuurstof staan die bijna leeg zijn dus die maken we eerst zo ver mogelijk leeg. Op dinsdag is er weer zuurstof geleverd dus gaan Ron en ikzelf aan de slag met het vullen van de resterende flessen voor het team. Verder hebben we zelf nog een trimix staan die we verder optoppen om er een 32% zuurstof in te krijgen; een beetje van Knorr en een beetje van ons (resterende)Helium. De cft40 gaat vol om mee te nemen voor gebruik aan de oppervlakte in de veronderstelling dat we die zeker niet nodig hebben.

De ‘heren uit het Westen’, Martin en Tom, slapen op zaterdag avond in Mill. Zij zullen Ron en mij volgen naar Nuttlar. De overige teamleden, Erwin en Paul, Marco en Mathie, rijden ook samen. We spreken af om tussen 09:00 en 09:15 in Nuttlar te zijn. Zoals gezegd zijn Ron, Martin en Tom mooi op het afgesproken tijdstip voor mijn ‘casa’ en kan de rit beginnen. Onderweg komen we team ‘Marco&Mathie’ tegen om die vervolgens voor Dortmund ook weer te verliezen omdat de ‘dom-doms’ toch een eigen willetje en dus een ander pad kiezen.

Nuttlar:

De reis verloopt voorspoedig en op de afgesproken tijd rijden we de Grube binnen. We parkeren gelijk de auto bij de ingang. Erwin en Paul zijn ons net voor en zijn net bezig om de duikuitrusting op te bouwen.

Wij parkeren onze auto en we groeten elkaar. Voor Martin en Tom is alles nieuw op deze locatie dus die krijgen een korte uitleg. We starten met het opbouwen van onze sets en lopen dan naar het kantoor om ons te melden. Hier worden de noodzakelijke handtekeningen gezet. Marco en Mathie zijn inmiddels ook op ‘plaats delict’. Zij moeten eerst nog een ‘proef-duikkie’ maken om daarna, als die positief wordt uitgevoerd,  zelfstandig de Grube in te mogen.

We laten Marco en Mathie alleen met de begeleider en lopen terug naar boven om ons voor te bereiden op ons eigen duiken. Eenmaal boven komen er nog meer Nederlanders aan. Het is een GUE team waarvan we in eerste instantie gelijk Hens herkennen. Niet veel later komt ook Barend met zijn team(weet helaas niet alle namen maar herken de smoeltjes). Met Barend hebben we, Ron en ikzelf, contact gehad vorig jaar in Lot en dat bewijst dan maar weer dat het wereldje grotduikers niet groot is en , vaak ongeacht opleiding, een hechte groep is waar het maken van grotduiken voorop staat. Er wordt in ieder geval gelijk contact gezocht en, natuurlijk, over grotduiken gesproken.

Maar er is ook werk aan de winkel wat de flessen komen niet vanzelf onder aan het ‘bremswerk’ te liggen. We bouwen dus onze uitrusting verder op en maken de stages klaar die we meenemen. Ondertussen gaan Erwin en Paul de grot in voor duik nummer één van deze dag. Ron en ikzelf volgen kort na dat Marco en Mathie hun eerste duik hier gaan maken.Wij gaan in ieder geval het ‘rode’ deel in. Ik zal duiker 1 zijn en me bezig houden met navigatie en het maken van de jumps. De GUE-EDGE wordt door genomen. Het eerst stukje is een beetje stoffig, waarschijnlijk door de drukte van dit weekend. Verderop wordt het ‘cristal clear’. Ik maak een tie-off aan de motor die ooit de lier bediende om vervolgens mijn reel aan de main-line vast te maken. Hier gaan we links en bij de eerste T gelijk rechts. Zoals wel vaker is het ‘op diepte’ meestal wat minder maar wel te doen. We maken onze eerste gas-switch en gaan verder op de tweede stage. We hebben een duiktijd aangegeven van 150 minuten. Na iets meer dan een uur geven we elkaar ‘call the dive’ en we keren terug. We duiken dan nog steeds op de tweede stage waar we dan nog geen 80Bar van hebben gebruikt. Aangekomen bij de stage die aan de lijn hangt, controleer ik nog even de druk van de stage die ik in gebruik heb: nog steeds minder dan 80Bar verbruikt. Ik clip dan ook de stage van de lijn om die dan aan mijn harnas te vast te clippen. Geen gas-switch nodig en Ron begrijpt me meteen en dan is het ‘jaren lang buddy zijn’ weer een voordeel. Met een ‘half woord’ weten we precies wat we willen en waarom we dat willen.

We komen volgens plan boven en hangen onze stages af aan de lijn van het instap platform. Weer een mooie duik goed ten einde gebracht. Eenmaal buiten schijnt het zonnetje. De overige teams zijn ook al terug. Navraag bij de teams leert dat alles goed verlopen is. We trekken eerst ons ‘pakkie’ uit en hangen ons onderpak te drogen in de zon die nu nog schijnt. Nu eerst maar wat eten en langzaam opwarmen in het zonnetje. Zoals gezegd is als goed verlopen. Bij Marco en Mathie is Marco door de proefduik heen gekomen en die kan, en wil, vanmiddag duik twee gaan maken. Marco zal met Paul en Erwin mee gaan. Tom en Martin sluiten bij ons aan om een duik in het ‘rode’ deel te maken.

Ik vermijd de drukte een beetje en begin vast mijn stages op te halen en doe even een middag tukkie. Nadat er een paar uur oppervlakte interval verstreken is maken we ons weer klaar om nog een duik te maken. Als we te water gaan zullen we ongeveer 3 uur oppervlakte interval hebben gehad.

Het zal een relatief korte duik worden die we alleen met onze D12 maken. Ron en ikzelf zullen voorop gaan en Martin en Tom volgen ons. We duiken op 1/3 regel omdat we met een team van vier duiken. Ik ga weer als duiker 1 te water, dit nadat we de GUE-EDGE weer hebben doorgenomen. We zwemmen richting ‘lier’ om vervolgens de reel aan de main-line vast te maken. Bij de ‘T’ gaan we nu rechtdoor waar het zicht dan weer slechter wordt om, als het ondieper wordt, weer op te klaren. We weten dat dit stuk dood loopt en ik geef dan ook aan dat we keren.

Bij de reel aangekomen probeer ik Ron aan te geven dat ik, nadat we de ‘jump’ hebben opgeruimd niet naar rechts richting uitgang wil maar naar links wil om de duik wat te verlengen. Later blijkt hij dit te hebben gesnapt want dat is ook wat we gaan doen. Eerst de reel los maken en door de restrictie zwemmen. Bij de ‘lier’ kom ik het GUE-team tegen en we signaleren elkaar ‘oké’ tijdens het passeren.Ik clip de reel aan mijn harnas en pak in dezelfde beweging mijn ‘pig-tail’ uit mijn pocket om de ‘arrow en cookie’ op te ruimen. Ik lig nog steeds als duiker 1 en we zwemmen links af. Ook hier is het mooi en toch weer heel anders dan de rest van de mijn. Ik kijk op mijn bottom timer en zie dat het tijd is om de duik te beëindigen. Ik geef ‘call the dive’ dat direct wordt geantwoord en we keren terug.

Als we buiten komen dan is het weer aardig omgeslagen en is het zelfs donker. We zien dan ook dat onze andere team leden al weg zijn en een boodschap achter gelaten hebben op de auto. We besluiten om maar snel de uitrusting op te bergen voordat het regent. Dit is echter al te laat, de eerste druppels vallen al. Toch komt alles nog redelijk snel en droog in de auto. Martin en Tom zijn ook klaar en we nemen afscheid, voor hun is het nog een heel ‘stukkie’ voordat ze in het Westen zijn.

Eenmaal in de auto bel ik Erwin even, ze zitten nog ‘aan de pizza’. Bij de Italiaan aangekomen zijn ze er nog en wij komen er bij zitten. Ron gaat voor een pizza en ik voor een ‘stukkie’ vlees. We nemen afscheid van elkaar en dan begint het ook gelijk hard te waaien en te regenen. Na ons maal gaat de neus van de Passat richting het Westen. Ik wordt wakker op de A73, dat is dus lekker snel.

Tot zover deze trip. Voor Ron en onder getekende staat de volgende trip al weer aan de voordeur: Pozo Azul en Lot. Ook hier zal ik weer een poging doen om verslag uit te brengen.