Duiktrip 2017:

De animo voor een trip naar Lot is hoog dit jaar. Dus dat dreigt de goede kant heen te gaan. Er is zelfs sprake van een team dat wil aansluiten om een Cave 1 opleiding te gaan doen.

Dat zou een heel leuke combi zijn om zo de week in Lot door te brengen. Echter zo ver komt het, helaas, niet. De Cave-men in wording vinden het nog wat te vroeg. Verder zijn er van de groep die normaal al gaat wat andere prio’s. Wij, Ron en Frank, maken wel ruimte in onze agenda. Het is toch nog even puzzelen omdat ook onze agenda al redelijk vol loopt. Maar we komen er uit en de datum is gezet. Dit jaar zijn we in week 20 te gast bij Monique en Harald in de wereldstad die Blars heet.

Vertrek staat gepland voor maandag 15mei2017. Voor ons niet een gewoonlijke vertrek dag maar ik heb op zondag nog een familie verplichting. We vertrekken weer op maandag een week later. Hopelijk na een week van mooie duiken in Lot.

Voorbereiding:

Dit jaar verloopt dit voor mij een beetje rommelig en hectisch. Problemen met mijn Defender blijken me te achtervolgen, iets waar ik niet vrolijk van wordt. Maar ‘the show must go on’ dus even doorbijten. Een rest TX21/35 uit een duik in Schwalefeld van 30april2017 duiken we leeg. Een TX21/35 komt niet in ons lijstje met te gebruiken gassen voor.

We vullen alles met EAN32 op onze Cft40 na, die gaat vol met 100% voor onze deco. We hebben ook ieder nog een Cft80 met EAN50 die vol zit, die gaat zo mee voor onze diepere duiken in Lot. Omdat we maar met 2 teamleden zijn valt het mee:

• 4 stuks D12/EAN32
• 4 stuks Cft80/EAN32
• 2 stuks Cft40/100%

Dit wordt het tweede jaar dat we met scooters de grotten zullen beduiken. Hierdoor wordt planning nog belangrijker. Planning in de breedste zin van het woord wel te verstaan. De handelingen die we met de scooters moeten doen zitten er inmiddels goed in dus dat is afgedekt. Dit komt omdat we het hele jaar door met grote regelmaat met ons speelgoed hebben gedoken. Hierbij bezoeken we dan vaak ons ‘Devils-Wreck’. Een ideaal object voor het leggen van lijnen en oefenen met de scooters. Onze back-up scooter is al gereserveerd en wordt 12 mei 2017 door mij even opgehaald.  We regelen nog wat ademautomaten en stages om wat extra gas te kunnen hebben voor de wat langere duiken die we van plan zijn te maken. Ook dit komt jaarlijks terug en het is fijn dat we het binnen de vereniging kunnen regelen.

Als we dan alles weer bij elkaar optellen is het weer een hele berg materiaal dat mee moet. We denken niet lang na en besluiten dat de ons zo vertrouwde snack-kar mee gaat. Verder kreeg ik het verzoek om ongeveer 6 tot 8 liter Ketjap Manis van Conimex mee te nemen. Natuurlijk wil ik dat doen, mits we een plekje in de Volvo hebben natuurlijk. Ik naar de lokale grossier: alleen ½ liter flessen. Iemand tipt me: ‘kijk eens bij een Toko’. Dat is een goed plan. Ik vraag dus om Ketjap Manis van Conimex. Dat was vloeken in de kerk dus. Ketjap Manis had hij wel maar dan wel van een goede kwaliteit: dus niet van Conimex. Een paar dagen later stap ik de Toko binnen en ontmoet daar twee vriendelijke Indonesische mensen. Ze wisten ons telefoon gesprek nog goed te herinneren en moesten er toch ook wel om lachen.

De reis:

Ik gebruik mijn zaterdag voor vertrek voor de voorbereiding van pakken en de laatste controles doen. In de loop van de week is het meeste al gedaan. Ik wil dit vandaag afronden omdat ik op zondag nog een familie verplichting heb. Nu is het een kwestie van maandagmorgen alles in snack-kar en Volvo schuiven en we kunnen. Ron heeft ongeveer hetzelfde ritueel. De snack-kar wordt nog even extra gecontroleerd en een achterlicht wordt nog gerepareerd. Maandagmorgen vertrekken we vol goede moed naar Zuid-Frankrijk. De reis verloopt inderdaad nog aardig goed. De ‘Slim-Slim’ verteld ons wel enige verkeersdrukte in België. Zodra we België binnen komen voelt het gelijk als België: de fijne snelwegen van onze buren zal ik maar zeggen. En, ja, er ligt een vrachtwagen met lading in de berm. We zagen tijdens ‘in het rijtje staan’ al zwaar materieel over de vluchtstrook komen en weten nu dus ook waarom. We stellen gelijk dat de reis gevaarlijker is dan ons duikavontuur in de grotten, ook al is het thuis front het hier niet mee eens. Parijs valt mee maar rijdt ook niet echt door, zo hadden we al verwacht.

Na een paar stops voor wat koffie, broodje en tanken komen we later aan in Blars. We worden warm ontvangen door Harald en Monique. Er zijn 3 Slowaakse duikers meer aanwezig. Op zich leuke jongens alleen jammer is dat communiceren niet echt lekker gaat. Zij spreken geen Engels en wij geen Slowaaks. De Slowaak die wel Engels spreekt functioneert als tolk maar houdt dat niet lang vol en de gesprekken vervallen dan al snel in de eigen taal.

Dinsdag 16 mei 2017:

Ik heb de wekker gezet en met een luid ‘Ace of Spades’ van Motörhead word ik wakker. Als het droge zand uit de oogjes is stap ik naar buiten, Ron is al weg. Vandaag is een makkie. De auto is nog geladen, dus pakken erin en we kunnen. Vandaag wordt het Trou Madame. Dit hadden we gisteren in de auto al besloten. We hebben alleen geen idee van de waterstanden. Er zijn veel tegenstrijdige berichten. Volgens de Slowaken staat Source de Landenouse erg laag. Dit terwijl de week ervoor nog berichten kwamen dat die vol stond. Verder heeft het nog wat geregend……

Op naar Trou Madame. Dit keer nemen we de scooters mee, zonder de back-up. We duiken met EAN32 in D12 en Cft80. Uit ervaring weten we hoeveel gas we nodig hebben om, in het uiterste geval, terug te moeten zwemmen. We gaan er dus vanuit dat we beide scooters ‘verliezen’. Verder hebben we een slee mee gekregen van Harald. Dit is een, in de lengte, doorgezaagde kunststof 200 liter vat met een touw om te slepen. Het is een waardevol stukje gereedschap. De grot staat droog bij de ingang. Als we naar binnen kruipen begint het water ongeveer 20 meter vanaf de ‘toegangs deur’. Dan komt er water tot aan de eerste ‘drempel’. Dit wordt dus bikkelen.

We voeren ons plan uit zoals we dat al meer gedaan hebben. In fases alles naar de grot brengen met tussendoor een pauze voor wat eten en drinken. We hebben immers de tijd. Omdat alles een beetje droog staat kunnen we mooi door de rivier bedding naar de grot. Hoop alleen dat de sumps wel vol water staan. De duik zelf verloopt goed. Na 40 minuten scooteren komen we bij een droge sump. Ziet er mooi en indrukwekkend uit maar hier stopt het toch echt. We zitten ook aan onze max voor wat betreft de lengte, we moeten immers terug kunnen zwemmen. We werpen nog een laatste blik en vertrekken weer naar de bewoonde wereld. Als we uit de grot kruipen en weer natuurlijk licht zien beseffen we weer dat we gelukkig mogen zijn dat we dit allemaal mogen ervaren.

Na het genieten beseffen we ook dat er nog één taak is: materiaal opruimen. Als je het opschrijft valt het wel mee. De praktijk is nog even 3 uur werk om alles netjes, heel en veilig in de auto te krijgen. Kortom een geslaagde eerste dag. We zijn ondertussen in Centre de Plongée Souterraine aangekomen. De duikflessen worden afgegeven met de wens van het duikgas. Onze Cft40 met zuurstof wordt ook afgegeven om gevuld te worden. Deze hebben we vandaag niet gebruikt maar wel meegenomen om dienst te doen als ‘zuurstof koffer’.

Woensdag 17 mei 2017:

Na een goede nacht rust komen we in beweging nadat Lemmy Kilmister me heeft wakker gemaakt. Nu hebben we wat meer werk: gas analyseren, labelen, druk testen, accu spanning scooters meten en auto laden. Vandaag Landenouse in de ochtend en dan naar Ressel. We komen als eerste aan en parkeren de auto zodat er nog meer duikers bij kunnen. De waterstand is laag te noemen en dus moeten we aan het werk met de touwen, katrollen en karabiners.

We laten alles één voor één zakken en Ron hangt alles aan de lijntjes die aan de ladder vast zitten. Ondertussen blijft het met duikers erg rustig en het zonnetje is aardig heet. De boer komt nog wat asperges steken en groet ons vriendelijk. Ik zal duiker één zijn en de XK1 en Xjoy14 meenemen. Ron neemt zijn eigen Xjoy mee is duiker twee en deco captain. De GUE-EDGE doen we in het water. We duiken met D12 en Cft80, de Cft40 ligt in de grot om te gebruiken op 6 meter bij het verlaten van de grot. Zo ver is het gelukkig nog niet. Eerst maar een kopje onder en genieten van deze dag onder water. Na alle checks geven we het oké signaal om af te dalen. Ik voorop met de XK1 en Xjoy14 Ron er achter aan. De Cft40 dumpen we in de grot omdat de waterstand in de bak de -6 meter niet haalt. Het zicht is slechter dan we gehoopt hadden, dus we gaan een tandje lager met de snelheid en houden ons aan de turn pressure die we gesteld hebben in de GUE-EDGE. Na onze stop op -9 meter en -6 meter die door Ron als deco-captain worden begeleidt komen we voldaan boven. We hangen alles aan de lijnen en besluiten toch nog een duik te maken hier. Dit is gezien de tijd verstandiger dan eerst alles op te ruimen, naar de Ressel te rijden en daar weer alles uit te pakken. Verder is het hier lekker rustig en hebben we de grot voor ons zelf.

Voor duik 2 hebben we ongeveer hetzelfde scenario in gedachte. Alleen de rollen zullen we draaien omdat we beide moeten kunnen omgaan met ‘de belasting’ van meer uitrusting in de vorm van een scooter die we meeslepen als back-up. Ik gebruik nu Ron zijn scooter om te kijken wanneer die er nu mee stopt. We gaan dan ook alleen duiken op de stage en houden de D12 als back-up gas. De duik zal dus wat korter worden dan vanmorgen.

Als we thuis zijn dan halen we eerst wat lood uit de XK1. Hij is erg zwaar en gedraagt zich negatief in het water. We willen hem neutraal hebben. Als alles is opgeruimd en de flessen in de vul ruimte staan kunnen we relaxen. Als we aan tafel gaan komt er toch wat nattigheid uit de lucht vallen. Op zich niet erg als het maar niet te veel gaat worden. We zitten pas in het begin van de week en hopen op goed zicht tijdens onze duiken.

Donderdag 18 mei 2017:

Vandaag staat Ressel dan toch echt op de planning. Van wat we horen is het zicht erg goed nu. We hebben gisteren alle flessen vol laten zetten met EAN32, op de Cft40 na natuurlijk, voor deze dag bij Ressel.

Dit wordt een verkenning duik. Hoe is het zicht en wat is de status van de lijnen? We weten het pas zeker als we er zijn geweest. Hier willen we ook een paar duiken maken die wat verder gaan dan de ‘gebruikelijke’ -30 meter. We nemen ieder mee:

• 1 stuks D12/EAN32
• 2 stuks Cft80/EAN32
• 1 stuks Cft40/100%
• 1 stuks scooter > ik neem de back-up mee

We plannen een duik via het diepere deel naar de -30 meter. Onderweg markeren we de ‘jumps’ die mogelijk zijn om zo in deze duik ook wat circuits te kunnen doen. Op -21 meter dumpen we een stage zoals we dat ook zouden doen bij onze diepere duik van morgen.

Ik zal weer duiker 1 zijn en Ron de deco-captain. Omdat ik voorop lig zal ik ook de jumps verzorgen. Na ongeveer een uur duiktijd is het dan toch tijd om ons speel uurtje af te sluiten. We aanvaarden de terug reis waarbij Ron voorop gaat. We maken op -6 meter een stop op zuurstof om daarna ons hoofd boven water te steken in het riviertje Célé. Inmiddels regent het en horen we stemmen vanaf de weg: meer duikers. Het blijkt o.a. Oliver te zijn. Een Belg die hier woont en een duikshop runt.

Na een interval van 3 uur gaan we weer te water. Het plan is eenvoudig:

• Ron duiker 1 / jumps e.d.
• Frank duiker 1 / deco captain
• Jump maken die bij de -21 meter is
• Duik op stage , D12 als back-up

Na het doen van onze GUE-EDGE vertrekken we naar het startpunt stroom opwaarts. Als we net in de grot zijn zien we het wild bewegen van lampen: is hier wat aan de hand? Als we dichterbij komen blijken het duikers in opleiding te zijn met een instructeur die wild met een scooter op en neer ‘vaart’. Of dit helemaal slim is…. Niet dat wij perfect zijn maar dan nog. We gaan verder en genieten van de rust verderop in de duik. Redelijk snel bereiken we onze turn pressure en eindigen onze duik. Na onze gebruikelijke stop op -6 meter komen we, wederom, voldaan wee boven.

Het regent nog steeds en we ruimen, in ons duik-pakkie, eerst alles op. En juist dan gaan de sluisdeuren boven ons dicht: het is weer droog. Het kijkt nog wel bedrieglijk en er zal nog wel wat water komen. Als we thuis komen dan gaan de flessen richting blender die ons mag voorzien voor wat dieper gas voor morgen: TX18/45. We plannen een duik voorbij de -30 meter en willen de eerste schacht in. Als alles weer is opgeruimd en de flessen staan bij Harald aan de vulbar is het toch tijd voor de inwendige mens. Het kijkt nog steeds een beetje dreigend maar dat mag de pret niet drukken: BBQ-tijd. Zoals gebruikelijk is het eten weer voortreffelijk. De worst, hamburger en steak gaan er goed in. Morgen gaan de Slowaken naar huis en dit is dus hun laatste nachtje in Lot. Morgen staat voor ons een diepere duik in de Ressel op de rol, dus op tijd naar bed.

Vrijdag 19 mei 2017:

Vandaag wordt het maar één duikkie. Ik ga weer als eerste duiker op pad. Voor de GUE-EDGE hebben we met behulp van de ervaring die we vorig jaar hebben opgedaan en V-planner een deco profiel gemaakt. Dit profiel wordt in de wetnote genoteerd en vergeleken of we allebei hetzelfde profiel hebben.

We gaan op de bodemstage naar binnen om op -6 meter de zuurstof neer te leggen. Na het dumpen van de EAN50 zitten we al snel in de schacht naar beneden. Met de scooters gaat het als vanzelf. Nadeel van onze start op bodemgas is dat we al snel over moeten naar back-gas. Uiteindelijk zijn we op onze turn-pressure en moeten de terug reis aanvaarden. We zijn net voorbij de ‘diepe T’ gekomen. We hebben een mooie duik achter de rug als we uit het water stappen. We kleden ons eerst rustig om en eten wat. We hebben immers de tijd en inspanning na dit soort duiken is niet aan te raden. Uiteindelijk moet toch ook alles weer de Volvo in dus we nemen onze tijd om alles naar boven te brengen en op te bergen. Bij Harald wordt alles weer uit de auto gehaald en opgeborgen. De flessen gaan naar de vul ruimte en we geven onze ‘gas-wensen’ door aan Harald.

Zaterdag 20 mei 2017:

Net zoals de rest van de week hebben voor het ontbijt de spullen in de auto liggen en zijn de gassen gemeten. Vandaag is het weer Ressel. Het wordt onze laatste diepere duik deze week. In de basis word het een zelfde duik als gisteren. Het grote verschil zit hem in het feit dat we nu starten op EAN50 en op -21 meter overgaan op onze bodemstage. We gaan via het ‘diepe’ deel naar de -21 meter. Deze route nemen we ook op de terug weg. Terug bij onze bodem stage stoppen we en zetten de scooters uit. We geven aan dat we over gaan op de bodemstage. Op het moment dat Ron zijn kraan open zet blijkt deze te lekken. We reageren direct en lossen het probleem op. Poging twee lukt wel maar in het korte tijd dat het lek er was is Ron toch veel gas kwijt. We hebben ons gas management goed voor elkaar dus een echt probleem is er niet. Het voordeel van een goede planning.

21 mei 2017:

Vandaag onze laatste duikdag. De zon schijnt en we hebben er zin in. De auto is geladen en we gaan op weg naar Combe Negre. Dit is onze derde keer dus hoe er te komen is geen verrassing meer.

Bij aankomst staat de rivier erg laag zo valt me op. Althans wat ik me herinner van de vorige keren. We lopen richting rivier en kijken de situatie even aan. We besluiten om er voor te gaan, ook al had ik mijn twijfels over de toegankelijkheid. Hoe de situatie is weten we pas als we in de rivier liggen. Ik leg een lijn om veilig de oever ‘af te dalen’. Het is niet veel en stijl, maar wel verraderlijk glad. De gladheid ontstaat door de vochtige bodem en de bladeren. De duik uitrusting word opgebouwd en de pakken gaan aan. We staan in de schaduw en dat is geen straf, het is warm vandaag. We nemen de GUE-EDGE door en gaan er voor. Ik ben weer de eerste duiker. Bang voor deco hoeven we niet te zijn. Eenmaal voor de ingang blijkt deze wel water te bevatten maar daar is ook alles mee gezegd…….. Kruipend gaan we de grot in en eindelijk zweven we de grot in. Het blijft een mooi ding….aanrader voor een ieder. Deze keer een kort duikkie: 12minuten. Lachend eindigen we onze duik, ook dit hoort er bij. We hebben al mooie duiken gemaakt deze week en deze hoort er gewoon bij.

Na alles opgeruimd te hebben vertrekken we richting Truff. Het is warm achter het glas van de Volvo en ik zit af en toe te ‘knikken bollen’. Van de Slowaken hadden we vernomen dat hun er met een D12 niet in konden, dus we zijn benieuwd. Eenmaal aangekomen loopt het water over de straat, zo hoog staat hier het water. Dit hebben we hier in al die jaren nog maar één keer meegemaakt en dat was ons eerste jaar: 2013. Er staat nog één auto en het is dus erg rustig. Als we de auto uitpakken komen de duikers net boven: er zit een D12 bij!! Als hij er in kan dan wij ook. Wederom zijn de rollen hetzelfde verdeeld en na de GUE-EDGE, in het water, gaan we kopje onder. Ook hier komen eerdere herinneringen weer boven, en dit zijn goede herinneringen wel te verstaan. We zwemmen tot we niet meer verder kunnen met onze D12.

Slot:

Het zit er weer op, een weekje Lot. Wederom een geslaagde week die nog lang in onze herinneringen zal achter blijven. Terug kijkend op mijn computer zie ik vele afbeeldingen. Afbeeldingen die herinneren aan de vele ‘duik-uitjes’ vaak met z’n tweeën maar ook met een grotere groep. Deze ervaringen nemen ze ons niet meer af.We kijken in ieder geval nu al uit naar de duiken die nog gaan komen. Wederom zal ik een poging doen om hier weer iets van vast te leggen. Rest mij een ieder te groeten en misschien tot ziens aan de waterkant.

Vledermouse.