Na een half jaar heen en weer gemaild te hebben tussen Uden en Kralendijk is het eindelijk zover. De reis naar Bonaire gaat beginnen en dan speciaal de duik op de Windjammer.

Wat is er zo speciaal aan dit wrak? Het diepste punt ligt op 60 meter onder het wateroppervlak en er moet een vergunning aangevraagd worden bij de BOPEC (oliemaatschappij op Bonaire die daar hun diep water haven heeft). Samen met de gids (en instructeur) maak ik eerst een oefenduik naar 48 meter. Ik was toen weliswaar wel als IANTD Normoxic trimix duiker gebrevetteerd, maar even oefenen om aan elkaar te wennen kan zeker geen kwaad.

De volgende dag komt na veel heen en weer gebel de definitieve toestemming van BOPEC en de dubbelsets met stages worden gecontroleerd en de pick-up ingeladen. Bij de plek waar we het water ingaan houden we onze nodige checks en dan zwemmen we ongeveer 300 meter van de instapplek weg waar we rustig afdalen. Het eerste dat we tegen komen is een afgebroken mast om vervolgens op de romp te stuiten. Het wrak gaan we niet in. Op de bodem ligt de lading ook nog. Namelijk teer uit Trinidad, dit loopt zeer langzaam naar beneden (circa 10 cm per jaar), golvend over de bodem. We dalen verder naar het kraaiennest, waar je omhoog kijkend het hele wrak kunt zien. Hierna beginnen we zoetjes aan (het is en blijft de Antillen) de opstijging. Zoals gepland hebben we een serieuze deco-verplichting aan onze shorties hangen, maar als je, zoals hier, langs een mooie rifwand opstijgt, dan moet je juist opletten niet te lang te blijven hangen. Na 72 minuten zijn we gepland vrij van decoverplichtingen en gaan we de laatste 3 meter naar boven, precies bij de plek waar we eerder begonnen met ons stukje zwemmen. Het was een klein stukje zwemmen om af te dalen naar een van de mooie wrakken in de Antillen. Ik ben hierna nog 2 keer terug gekomen bij de Windjammer (ook bekend als Mairi Bahn) en ik zal er niet raar van staan te kijken om nog eens terug te komen.